Η νέα προσπάθεια που ξεκίνησε το περασμένο καλοκαίρι με τη δημιουργία της γυναικείας ομάδας ΑΕΛ Champions σκόρπισε αρχικά ενθουσιασμό στις τάξεις του γαλαζοκίτρινου οικοδομήματος της Λεμεσού, υπήρξαν οι επιφανείς, αλλά και οι αφιλοκερδώς ΑΕΛίστες για να στηρίξουν με κάθε τρόπο προσπάθεια, αλλά ως εκεί.
Κατά τη διάρκεια της τρέχουσας σεζόν ξεκίνησαν διάφορα προβλήματα, μεταξύ αυτών αποχωρήσεις παικτριών και αλλαγές στο τεχνικό επιτελείο της ομάδας.
Παρακολουθώντας την ΑΕΛ Champions σε αρκετά παιχνίδια και δη το πρόσφατο, αυτό με τη Νέα Σαλαμίνα, έχουμε διαπιστώσει ότι υπάρξει η όρεξη, η θέληση, το μεράκι από πλευράς των παικτριών που έχουν απομείνει στο ρόστερ των «γαλαζοκιτρίνων», ότι θέλουν να συνεχίσουν να ασχολούνται για χρόνια με το γυναικείο ποδόσφαιρο.
Μάλιστα δε, μας έκανε εντύπωση το ότι υπήρχαν και παίκτριες της ΑΕΛ Champions στην κερκίδα, όπου από όσο μάθαμε είναι νεαρές παίκτριες της Λεμεσιανής ομάδας.
Το δυσάρεστο της όλης υπόθεσης όμως, το πόσο μέλλον θα έχει αυτή η ομάδα, η ΑΕΛ Champions, είναι εάν θα μπορέσει αύριο, μεθαύριο, το ερχόμενο καλοκαίρι, να οργανωθούν περισσότερο σε ζητήματα που αφορούν σχεδόν καθημερινά την ομάδα, να υπάρξει η στήριξη που χρειάζεται από όλα τα επίπεδα, διοικητικά, οικονομικά και όχι μόνο, για να μπορέσει να φέρει το όνομα για χρόνια του μεγάλου συλλόγου της Λεμεσού.
Δεν φτάνει μόνο οι συγγενείς των παικτριών να είναι κοντά σε αυτή την ομάδα, αλλά πρέπει να… συγκινήσει και άλλους και να δουλευτούν όπως πρέπει και οι παίκτριες που θέλουν αλλά χρειάζονται αυτά τα εφόδια για να ανέβουν και άλλο σε διάφορους τομείς.
