Η Βιρχίνια Τορεσίγια επέστρεψε νικήτρια στην μάχη με τον καρκίνο. Και, μαζί της, η ζωή και το ποδόσφαιρο θριάμβευσαν, σε ένα ματς που η ίδια, οι συμπαίκτριες της και όλοι οι λάτρεις αυτού του αθλήματος δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να αισθάνεται έτσι η Βιρχίνια. Τον Μάιο του 2020 χρειάστηκε να χειρουργηθεί για όγκο στο κεφάλι. Ακολούθησαν αρκετές ραδιοθεραπείες και χημειοθεραπείες, που δεν κατάφεραν να σβήσουν το χαμόγελο από το πρόσωπό της.
Υποσχέθηκε ότι θα παίξει ξανά ποδόσφαιρο. Τον Μάρτιο του 2021 επέστρεψε στο προπονητικό κέντρο της Ατλέτικο Μαδρίτης άλλος άνθρωπος. Χωρίς μαλλιά, πιο αδύνατη αλλά τόσο δυνατή και πιο ώριμη.
Την περασμένη Κυριακή, η Μπαρτσελόνα έγινε η πρωταθλήτρια του Σούπερ Καπ Ισπανίας, όμως η μεγάλη νικήτρια του αγώνα ήταν η Βιρχίνια Τορεσίγια που έκανε την επανεμφάνιση της στο 85′, σε μια από τις πιο όμορφες στιγμές στην ιστορία του γυναικείου ποδοσφαίρου.
Φόρεσε το περιβραχιόνιο της αρχηγού της Ατλέτικο, και με το τέλος του αγώνα τόσο οι συμπαίκτριες της όσο και οι παίκτριες της Μπαρτσελόνα την αποθέωσαν. Μάλιστα οι Καταλανές επέλεξαν να την σηκώνουν πρώτα αυτή ψηλά στον αέρα και ακολούθως μετέβησαν στην απονομή του τροπάιου.
Η πρωταγωνίστρια της ζωής σε μια από τις πιο συναισθηματικές στιγμές στο ποδόσφαιρο έγινε πρώτη είδηση στην Ισπανία. Η Marca της αφιέρωσε το πρωτοσέλιδο της με τίτλο «Το όμορφο άθλημα».
Στις δηλώσεις της μετά τον αγώνα μίλησε για τις στιγμές που έζησε στην επιστροφή της στο γήπεδο:
«Ονειρευόμουν το ντεμπούτο μου και να παίξω ξανά ποδόσφαιρο με χίλιους τρόπους και ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν έτσι. Ούτε ότι θα ήταν σε τελικό Σούπερ Καπ, ούτε κόντρα στην Μπαρτσελόνα, ούτε με αυτό το αποτέλεσμα. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ζούσα κάτι τέτοιο. Ήταν καταπληκτικό, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Το γυναικείο ποδόσφαιρο κέρδισε πολλά αφού οι παίκτριες της Μπάρτσα με σήκωσαν ψηλά πριν πανηγυρίσουν τον τίτλο τους ως πρωταθλήτριες»
«Έχω μόνο να πω ευχαριστώ για όλους. Τονίζω την περίπτωση της Μπάρτσα ότι έχουν συμπεριφερθεί πολύ καλά και είναι κάτι που πρέπει να θαυμάζει κανείς και αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια στη ζωή στον αθλητισμό. Είναι ένα ακόμη μάθημα για τις αξίες του αθλητισμού και του γυναικείου ποδοσφαίρου. Ξεπερνά το ποδόσφαιρο, πάει παραπέρα. Δεν συνειδητοποιείς πώς είναι η ζωή μέχρι να συμβεί κάτι τέτοιο. Πάντα έλεγα ότι αν τραυματιστώ σοβαρά θα άφηνα το ποδόσφαιρο και λίγους μήνες μετά διαγνώστηκα με καρκίνο και βρήκα τη δύναμη να συνεχίσω. Οι άνθρωποι είναι έτσι. Δεν καταλαβαίνεις πόσο δυνατοί είμαστε μέχρι να έρθει κάτι τέτοιο».
