Εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο, η Ευδοκία Ευθυβούλου, ήταν παροπλισμένη λόγω σοβαρού τραυματισμού.
Έκανε επέμβαση, προσπάθησε με σκληρή δουλειά και αποκατάσταση να επιστρέψει στην αγωνιστική δράση, κάτι που δεν μπορεί να γίνει, αφού όπως ενημέρωσε η ίδια, πρέπει να σταματήσει να κάνει αυτό που αγαπά.
Δείτε πιο κάτω την μακροσκελή της ανάρτηση, για το αναγκαστικό τέλος στην ποδοσφαιρική της καριέρα:
Δεν θέλω να το γράψω αυτό, πονάει η ψυχή μου…
Πριν λίγο καιρό χρειάστηκε να κάνω καινούριο ΜRI για την εξέλιξη της αποθεραπείας μου αλλά τα αποτελέσματα που πήρα δεν είναι καλά. Έδειξαν ζημιά στην άρθρωση και συγκεκριμένα στον χόνδρο, με αποτέλεσμα να πρέπει να σταματήσω οποιαδήποτε αθλητική δραστηριότητα.
Λόγω του σοβαρού τραυματισμού μου ο αστράγαλος μου δεν ανταποκρίνεται σωστά σε βασικές κινήσεις, ο πόνος είναι ακόμα εκεί και θα πρέπει να το ξεκουράζω με την ελπίδα να μην χρειαστώ ξανά άλλο χειρουργείο σύντομα. Υπάρχει μια τεράστια τρύπα μέσα μου αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και πρέπει να την αποδεχτώ.
Από τις 23 Αυγούστου 2021 έχω ξοδέψει αμέτρητες ώρες προσπαθώντας να γίνω καλά, με πολύ πόνο στην καρδιά στην πορεία. Πέρασα μια ψυχοφθόρα διαδικασία με αρκετές θεραπείες και δοκιμές όμως χωρίς αποτέλεσμα. Ακολούθως, πραγματοποίησα με επιτυχία μια δύσκολη επέμβαση και στην συνέχεια είχα να ανέβω μια τεράστια ανηφόρα για την αποκατάσταση μου.
Δυστυχώς για ακόμα μια φορά η τύχη δεν ήταν με το μέρος μου, καθώς παρ’ όλες τις προσπάθειες που έκανα αντιμετώπισα αρκετά εμπόδια στην αποθεραπεία μου, όμως δεν το έβαλα ποτέ κάτω.
Το να φτάνω σε αυτό το σημείο όπου έδωσα ότι είχα για να γίνω καλά και να μην είναι αρκετό, σίγουρα είναι απογοητευτικό.
Θέλω να ξέρετε ότι έκανα τα πάντα, τα ΠΑΝΤΑ, ότι περνούσε από το χέρι μου για να επιστρέψω σε αυτό που ήμουν και αγαπώ, όμως πλέον δεν εξαρτάται από εμένα.
Με πονάει που ξέρω ότι δεν θα μπορέσω να έχω ακόμα μια ευκαιρία και το τέλος θα είναι με αυτόν τον τρόπο. Τελικά, τα σημάδια που έχεις στο κορμί σου δεν είναι απλές γρατζουνιές, ούτε παράσημα..είναι πόνος…πόνος για κάτι που αγαπάς…
Καταλήγοντας, θέλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους που συνάντησα στο χώρο όλα αυτά τα χρόνια, 13 χρόνια ανιδιοτελής αγάπης για αυτό το άθλημα, σας ευχαριστώ!
