Πρόσφατα γράφαμε πως το να συνδυάζεις πρωταθλητισμός και σπουδές δεν είναι εύκολο και δεν μπορεί να είναι όλα ρόδινα καθημερινά, όπως εξηγούσε η πρωταθλήτρια του τριπλούν Σπυριδούλα Καρύδη στη συνέντευξή της στο GWomen. Κι όμως η ίδια συνεχίζει να δίνει την ίδια προσοχή και στα δύο αφού τα αγαπά. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τη Νιγηριανή παίκτρια ποδοσφαίρου, Μισέλ Αλόζι, η οποία συνδυάζει Μουντιάλ Γυναικών με ιατρική έρευνα.
Οι απαιτήσεις μιας παίκτριας ποδοσφαίρου στην προπόνηση, τα ταξίδια, την πειθαρχία είναι ακριβώς οι ίδιες όπως κάθε μεγάλου αθλητή και αθλήτριας και είναι δύσκολο να προσθέσει κανείς μία ακόμη, μεγάλη υποχρέωση. Και μάλιστα μία αρκετά… επίπονη όπως είναι η ιατρική έρευνα γενικά και για τον καρκίνο ειδικά. Το να περνάς πολλές ώρες μελετώντας έγγραφα, η διεξαγωγή αμέτρητων δοκιμών που μπορεί να αποδώσουν ή να μην αποδώσουν χρήσιμα αποτελέσματα, να ενημερώνεσαι για τον συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο της ιατρικής όσο παράλληλα κάνεις διπλές προπονήσεις και ταξιδεύεις για αγώνες.
Αυτή είναι η πραγματικότητα για την αμυντικό των Super Falcons Μισέλ Αλόζι η οποία περνάει το πρωί της προπονήσεις με την Houston Dash στο NWSL και τα απογεύματά της στο Νοσοκομείο Παίδων του Τέξας ως τεχνικός έρευνας που μελετά την οξεία λευχαιμία και τον καρκίνο.
«Πιθανότατα θα τελειώσω με την προπόνηση γύρω στις 13:00 το μεσημέρι. Θα πάω κατευθείαν στο νοσοκομείο παίδων, θα φτάσω εκεί γύρω στις 13:30, πιθανώς θα έχω τις συναντήσεις της ομάδας μας και μετά θα συνεχίσω τη μέρα μου μέχρι τις 17:00», εξηγεί μιλώντας στην ιστοσελίδα της FIFA.
Η γνήσια αγάπη της Αλόζι και το πάθος της είναι ο λόγος που είναι σε θέση να διατηρεί δύο καριέρες ταυτόχρονα: «Είναι τρελό να το σκέφτεσαι. Δεν είναι απαραίτητα ένας τομέας στον οποίο πίστευα ότι θα βρεθώ, αλλά είναι τόσο εκπληκτικό να μπορείς να έχεις αντίκτυπο στις ζωές των παιδιών. Ο παιδικός καρκίνος δεν είναι κάτι που ερευνάται τόσο πολύ. Το να είμαι σε θέση να συμμετέχω σε αυτό και να είμαι μέρος αυτής της έρευνας είναι μια τέτοια ευλογία.
Έχω πάθος να βοηθάω τους ανθρώπους. Ευτυχώς η βιολογία ήταν κάτι στο οποίο ήμουν πολύ καλή στο σχολείο και έτσι η ιατρική φάνηκε να είναι σωστή επιλογή. Και πάλι, είναι καταπληκτικό να γνωρίζω αυτά τα νέα παιδιά που βοηθάω να βρεθεί μια θεραπεία για τον καρκίνο τους. Σημαίνει τα πάντα για μένα.
Παίζω ποδόσφαιρο από τότε που ήμουν τεσσάρων ετών ή κάτι τέτοιο και, ως Νιγηριανή, το ποδόσφαιρο είναι πραγματικά στο αίμα μας. Αλλά απλά έχω αυτή την αγάπη προς την ιατρική και ξέρω ότι είναι μια καριέρα στην οποία θα ήθελα να ασχοληθώ όταν δεν θα μπορώ πια να τρέχω στο γήπεδο», εξηγεί η Αλόζι.
Δεν είναι περίεργο μία επαγγελματίας παίκτρια ποδοσφαίρου να αναζητά και μία δεύτερη καριέρα αφού η αβεβαιότητα του αθλήματος αλλά και η ημερομηνία λήξης που έχει ο πρωταθλητισμός, δημιουργούν αναπόφευκτα μία ανασφάλεια για το αύριο. Έτσι, η Αλόζι επέλεξε κάτι… κάπως δυσκολότερο από αυτό που θα περίμενε κανείς όμως η αγάπη που βάζει σε αυτό της το κάνει λίγο πιο εύκολο.
«Νομίζω ότι μερικές φορές μπορεί να αισθάνομαι ότι δεν κάνω αρκετά ούτε για το ποδόσφαιρο ούτε για το ερευνητικό μου εργαστήριο αλλά είμαι συνολικά πολύ ευγνώμων. Ξέρω ότι είναι δύο από τα πάθη μου και αυτό που το κάνει να αξίζει πραγματικά τον κόπο είναι ότι μου αρέσει να τα κάνω και τα δύο. Έτσι, το να μπορώ να τα κάνω ταυτόχρονα, ευτυχώς και με τις δύο δουλειές μου, είναι καταπληκτικό και πραγματικά ευλογία που μπορώ να ζήσω το πάθος μου και το παιδικό μου όνειρο».
Φυσικά, δεν ήταν πάντα εύκολο για τη διεθνή Νιγηριανή να ισορροπήσει έναν τέτοιο συνδυασμό:
«Νομίζω ότι στην αρχή ήταν σίγουρα λίγο δύσκολο να ισορροπήσω τα δύο. Αλλά ειλικρινά, απλά μεγαλώνοντας ως αθλήτρια, μαθαίνουμε να ισορροπούμε αρκετά νωρίς τη ζωή μας. Μετά από λίγο ήταν κάπως εύκολο.
Για τα επόμενα χρόνια δεν είμαι σίγουρη. Ξέρω ότι θέλω να ασχοληθώ με την ιατρική και να συνεχίσω αυτή την καριέρα όταν τελειώσω την ποδοσφαιρική μου καριέρα.
Σίγουρα θα παίξω ποδόσφαιρο μέχρι να μην μπορώ κυριολεκτικά να τρέξω πια! Ξέρω ότι η ιατρική σχολή θα είναι πάντα εκεί και σίγουρα θα είναι εκεί όταν τα κόκαλά μου θα είναι εύθραυστα.
Ελπίζω ότι σε λίγα χρόνια θα μπορούν πραγματικά να με αποκαλούν Δόκτωρ Αλόζι. Αλλά τώρα πρέπει απλώς να είμαι η Μισέλ», τονίζει η διεθνής παίκτρισ μιλώντας στην ιστοσελίδα της FIFA.
Πηγή: gazzetta.gr
