Μέσω της προσωπικής της στήλης, η δημοσιογράφος και πρώην ποδοσφαιρίστρια Κάρεν Κάρνεϊ, αναφέρεται στην κατάκτηση του Euro από την Αγγλία αλλά και στο μέλλον του ποδοσφαίρου γυναικών.
Πιο κάτω αυτούσιο το κείμενο της:
Ήμουν σε ένα τρένο αυτήν την εβδομάδα και ένα μικρό αγόρι διάβαζε την πίσω σελίδα της εφημερίδας, όλα για τη νίκη των Λεαινών. Δεν το έβαλε κάτω ούτε γύρισε σελίδα. Το διάβασε σαν να ήταν κανόνας να υπάρχει γυναικείο ποδόσφαιρο σε αυτή τη σελίδα. Το διάβασε σαν να ήταν αθλητική σελίδα, που φυσικά ήταν. Δεν είδε κάτι διαφορετικό. Όλοι ήταν πρότυπα γι’ αυτόν. Αυτό έχει αλλάξει τώρα.
Είναι δύσκολο να περιγράψω σωστά με λόγια πόσο σημαντική ήταν αυτή η εβδομάδα για μένα. Παίζω ποδόσφαιρο από τα οκτώ μου και η επαγγελματική μου καριέρα ξεκίνησε στην εφηβεία μου, με την πρώτη μου συμμετοχή στην Αγγλία στα 17 μου. Το να βρίσκομαι στο Wembley την Κυριακή ήταν ένα συναίσθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Βλέποντας περισσότερους από 87.000 ανθρώπους να ζητωκραυγάζουν σε αυτό το γήπεδο και να βλέπουμε κάθε εφημερίδα να το αναφέρει την επόμενη μέρα… είναι το μόνο που έχουμε ονειρευτεί. Αυτό ήταν το υλικό από το οποίο φτιάχνονταν μόνο τα όνειρα των μικρών αγοριών.
Ελπίζω να φτάσουμε σε ένα στάδιο όπου θα μπορούμε να μιλάμε για το γυναικείο ποδόσφαιρο χωρίς να χρειάζεται να μιλάμε ότι είναι διαφορετικό από το αντρικό. Αλλά το θέμα είναι ότι ήταν μια τόσο δύσκολη μάχη για να φτάσουμε εδώ. Νομίζω ότι είναι αδύνατο να εξαλειφθεί η ιστορία αυτή τη στιγμή γιατί η ανηφόρα εδώ είναι που κάνει αυτή τη νίκη τόσο χαρούμενη.
Για μένα, προσωπικά, ξέρω πόσα εμπόδια βίωσα. Πρώτα μπήκα στο ποδόσφαιρο μέσω της μεγαλύτερης αδερφής μου, που το αγάπησε. Είναι 12 χρόνια μεγαλύτερη από εμένα και δεν είχε καμία ευκαιρία να παίξει. Οπότε νομίζω ότι με ενέπνευσε. Ήθελα να κάνω αυτό που εκείνη δεν μπορούσε, αλλά εξακολουθούσα να είμαι το μόνο κορίτσι. Με επέλεξαν τελευταία τις μέρες του ποδοσφαίρου στην γυμναστική. Δέχτηκα σοβαρό εκφοβισμό για αυτό και μου είπαν ότι τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν. Πάντα μου έλεγαν ότι είμαι αγόρι, όχι «πραγματικό κορίτσι» – όλα αυτά τα φρικτά πράγματα. Νομίζω ότι πολλοί από εμάς ήμασταν, για να είμαι ειλικρινής. Είναι τόσο τρελό για μένα, μόνο και μόνο επειδή έχουμε εμμονή και με το ποδόσφαιρο, ακριβώς επειδή ένα κορίτσι θέλει επίσης να κλωτσήσει μια μπάλα. Ήταν δύσκολο αλλά μου έδωσε αντοχή και ψυχική σκληρότητα. Κάθε γυναίκα παίκτρια ή φίλαθλος που παρακολούθησε τον τελικό την Κυριακή θα έχει κάποιες αναμνήσεις σαν κι αυτές. Γι’ αυτό η νίκη έχει τόση σημασία.
Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου, υπήρξαν, φυσικά, μερικοί απίστευτοι άνθρωποι. Πολλοί από τους προπονητές μου ήταν άντρες και έτσι είμαι πολύ υπέρ των αντρών συμμάχων γιατί τους χρειάζεσαι. Εκεί είναι που νομίζω ότι συμβαίνει η αλλαγή, είναι αυτή η αποδοχή. Βλέπω ότι τώρα – στη δουλειά μου ως γνώστης ποδοσφαίρου για το Sky και το ITV – πόσο πολύ το γυναικείο ποδόσφαιρο υποστηρίζεται από άνδρες στην κορυφή. Θέλουν να το κάνουν όσο πιο ορατό γίνεται.
Το γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι ήρθαν να παρακολουθήσουν αυτό το παιχνίδι την Κυριακή είναι εξαιρετικά σημαντικό, γιατί για να δούμε πραγματικά ένα ορατό, τολμηρό μέλλον για το γυναικείο ποδόσφαιρο, πρέπει να είναι εμπορικά βιώσιμο. Η Κυριακή απέδειξε ότι το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει εμπορική αξία γιατί κανένα από αυτά τα εισιτήρια δεν ήταν δωρεάν! 17 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν αυτό το παιχνίδι και μπορούμε να το αναφέρουμε τώρα. Αυτό σημαίνει χορηγία, αυτό σημαίνει πραγματική επένδυση σε αυτό το παιχνίδι. Αυτές οι γυναίκες είναι γνωστές πλέον. Έχουν εμπορευσιμότητα και αυτό μπορεί να σημαίνει τεράστια βήματα προς τα εμπρός για το γυναικείο ποδόσφαιρο. Πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτή τη μετατόπιση από αυτό το τουρνουά, ώστε να υπάρχει δυναμική.
Το γεγονός ότι φτάσαμε εδώ είναι εκπληκτικό. Έχω δει μια τέτοια τεράστια αλλαγή κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, όπου έχω παίξει επίσης στις ΗΠΑ, με ανθρώπους όπως η Μέγκαν Ραπινό, και νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο να τους ξεπεράσουμε όσον αφορά την επένδυσή μας στο γυναικείο ποδόσφαιρο τώρα. Πολλά από αυτά οφείλονται στο καθαρό εκρηκτικό ταλέντο αυτής της ομάδας της Αγγλίας, η οποία έχει καταφέρει να περάσει από την απίστευτη Super League Γυναικών. Αλλά δεν είναι μόνο ταλαντούχες. Οι λέαινες έχουν χάρισμα, προσωπικότητα. Απλώς πάνε και εκφράζονται. Αλλά ελπίζουμε ότι εκείνο το πρώτο μέρος του ταξιδιού τους δεν ήταν τόσο κακό όσο ήταν για εμάς τόσα χρόνια πριν. Τα πράγματα έχουν γίνει πολύ καλύτερα και δεν μπορώ να φανταστώ πόσο καλύτερα θα είναι τα επόμενα χρόνια.
Αυτή η στιγμή είναι μαγική αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Θέλω να δω ίσες ευκαιρίες για τα κορίτσια να παίζουν ποδόσφαιρο στην γυμναστική– κάτι για το οποίο οι λέαινες ήταν πολύ ανοιχτές. Θα ήθελα να δω η συμμετοχή στην WSL να αυξάνεται σημαντικά και κάθε παιχνίδι των Lionesses να είναι sold out εντός της ημέρας, όπως συμβαίνει στους αγώνες των ανδρών. Και θέλω επίσης τα εισιτήρια να παραμείνουν προσβάσιμα, να διατηρηθεί η βάση των θαυμαστών ποικίλη και χωρίς αποκλεισμούς. Τελικά, αν διασφαλίσουμε ότι κάθε κορίτσι έχει την ευκαιρία να παίξει, τότε θα αρχίσουμε να επηρεάζουμε σε ευρύτερη κλίμακα.
Προς το παρόν, θέλω απλώς να συνεχίσω να γιορτάζω. Δεν είναι μια νίκη μόνο για τις γυναίκες, είναι μια νίκη για όλους μας. Είναι δημιουργοί ιστορίας. Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.
