Η Μπιρχίνια Τορεθίγια πέρασε πολύ δύσκολες στιγμές μέσα στο 2020. Διαγνώστηκε με κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο τον περασμένο Μάϊο και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση. Πλέον υποβάλλεται σε χημειοθεραπεία για να τελειώσει τη θεραπεία της νόσου. Η Ισπανίδα μέσος βρίσκεται στις τελευταίες συνεδρίες χημειοθεραπείας και έχει σκοπό να επιστρέψει στα γήπεδα όπως δήλωσε στο Radio MARCA.
Για την ασθένεια της: «Θα ήταν ψέματα αν πως ότι δεν φοβήθηκα. Έπρεπε να αντιμετωπίσω μια ασθένεια που δεν ήξερα πώς θα εξελιχθεί. Υπάρχει πάντα φόβος για υποτροπή, αλλά πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Όταν με διέγνωσαν, μου είπαν ότι δεν μπορούσα πλέον να παίξω ποδόσφαιρο, είπα ότι δεν με νοιάζει. Αυτό που ήθελα ήταν να σωθεί η ζωή μου. Η προτεραιότητα στη ζωή είναι η υγεία, το ποδόσφαιρο είναι δευτερεύον».
Για την στήριξη που είχε: «Ποτέ δεν πίστευα ότι τόσα πολλά άτομα θα στραφούν σε μένα μετά την ασθένειά μου. Πρέπει να τους ευχαριστήσω γιατί αυτό μου επέτρεψαν να προχωρήσω και να χαμογελάσω. Εκείνοι που υποφέρουν περισσότερο είναι η οικογένεια και οι φίλοι μου. Θέλω να το πάρουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να μην ανησυχούν. Είναι πολύ δύσκολο για αυτούς».
Για την αφιέρωση του Ντιέγκο Κόστα τον περασμένο Ιούνιο: «Ήταν απίστευτο και συναισθηματικό. Τα δάκρυα μου κύλησαν επειδή η Ατλέτικο Μαδρίτης, όχι μόνο οι παίκτες και ο πρόεδρος, ολόκληρος ο σύλλογος στράφηκε σε μένα. Έχω μόνο ευχαριστίες γι’ αυτό».
Αυτό που της λείπει περισσότερο από το ποδόσφαιρο: «Πάνω απ’ όλα,τα αποδυτήρια, οι συμπαίκτριες μου. Κλάμα για τις ήττες, γέλιο για τις νίκες, αυτό μου λείπει περισσότερο. Τα κορίτσια και το προπονητικό προσωπικό είναι η δεύτερη οικογένεια μου».
Αν σκέφτεται επιστροφή στο γήπεδο: «Προφανώς ναι. Μίλησα ακριβώς χθες με τον γιατρό μου. Θέλουν να έρθουν να με δουν να κάνω ντεμπούτο επιστροφής. Βάζω πίστη και αγάπη και θέλω να παίξω ξανά ποδόσφαιρο. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα επιστρέψω. Όταν τελειώσει το ματς Θα κλάψω στο γήπεδο, και όταν θα σκοράρω επίσης. Θα κλαίω σαν τρελη γιατί θα ξέρω ότι κατάφερα να τα χειριστώ όλα αυτά και είμαι ακόμα εδώ».
