Οι ποδοσφαιρίστριες συνεχίζουν να υψώνουν την φωνή τους. Αυτή τη φορά στη Σλοβενία όπου διεκδίκησαν τα δικαιώματά τους και έκαναν γνωστό πώς τους φέρθηκαν όταν ήταν με την εθνική τους ομάδα. Το έκαναν με κοινή δήλωση που έληξε με την αποχώρηση του προπονητή Μπορούτ Ζαρκ.
Στις 5 Σεπτεμβρίου, ο Ζαρκ σταμάτησε να είναι προπονητής της Εθνικής αφού ήρθε σε συμφωνία με τον πρόεδρο της ομοσπονδίας μετά από πέντε χρόνια και οκτώ μήνες που ήταν επικεφαλής του γυναικείου πάγκου.
Τώρα μια από τις αρχηγούς της Εθνικής Σλοβενίας, η Ντομίνικα Κονκ, μίλησε στο BBC πώς ήταν η πραγματική κατάσταση στις συγκεντρώσεις με την ομάδα της.
«Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ αντιεπαγγελματική, όλα ήταν πολύ ακατάλληλα. Προσβολές απέναντί μας, σεξιστικά σχόλια και ομοφοβική αντιμετώπιση για την προσωπική μας ζωή που δεν έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο. Τα τελευταία πέντε χρόνια συνέβαιναν πράγματα. Πριν κάνουμε μια σχέση σεβασμού και από φόβο δεν λέγαμε τίποτα. Πολλές έπρεπε να ζητήσουν εξωτερική βοήθεια, από ψυχολόγους και άλλους επαγγελματίες».
Ήταν ένας από τους προπομπούς της ανοιχτής επιστολής που εστάλη στη Σλοβενική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία με την οποία ζητούσαν την απόλυση του προπονητή και της ομάδας του. Όλα αυτά σε μια εκτενή επιστολή στην οποία εξιστορούσε τη συμπεριφορά του προπονητή και του τεχνικού επιτελείου με ανάρμοστα σχόλια, διακίνηση αλκοόλ και σχόλια για τη σεξουαλική κατάσταση και την ιδιωτική ζωή των παικτριών.
Ο κατάλογος είναι τεράστιος. Αποκάλυψαν ότι αναγκάστηκαν να παίξουν έναν προκριματικό αγώνα για το Euro Cup 2022 παρά το γεγονός ότι είχαν προσβληθεί από COVID, ότι έπρεπε να υποστούν ταπεινωτικά σχόλια σχετικά με το σωματικό τους βάρος, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας από την ομοσπονδία, η οποία δεν τους παρείχε καν σετ ρούχων, ούτε έβαζαν τα ονόματά τους στην πλάτη τους, ούτε τους έδιναν φαγητό σε ταξίδια που έπρεπε να αγοράσουν οι ίδιες.
Για την Κονκ, η αποχώρηση του προπονητή είναι ένα βήμα, αλλά όχι καθοριστικό για το γυναικείο ποδόσφαιρο στη Σλοβενία: «Έχουμε την αίσθηση ότι μας έχει η ομοσπονδία γιατί πρέπει να μας έχει. Πρέπει να παλέψουμε για τις φανέλες, για τα ονόματα των φανελών… Παίζουμε στη μέση της ημέρας, στη μέση του πουθενά. Δεν είναι περίεργο που κανείς δεν έρχεται να παρακολουθήσει τα παιχνίδια μας».
