Η έκρυθμη κατάσταση στο Αφγανιστάν μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, έχει συγκλονίσει ολόκληρο τον πλανήτη. Όπως γίνεται αντιληπτό οι Ταλιμπάν θα επιβάλουν τον νόμο της Σαρίας, καταστρατηγώντας τα δικαιώματα των γυναικών, μεταξύ των οποίων και τη συμμετοχή στον αθλητισμό.
H ιστορία της 33χρονης άσου της Δανίας που γλύτωσε από την μανία των Ταλιμπάν και κυνήγησε το όνειρο της στη νέα της πατρίδα στην Ευρώπη, αποδεικνύει πως πέραν της αβρότητας και της ευαισθησίας, η μαχητική ψυχή είναι έννοια ταυτόσημη με τη γυναικεία φύση.
Η κινηματογραφική ζωή της πρωταθλήτριας με την Παρί για τη σεζόν 2020-21 έχει εμπνεύσει εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο, αποτελώντας σημείο αναφοράς και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
View this post on Instagram
Γαλουχημένη μέσα στη λαίλαπα του πολέμου, ο δρόμος της διαφυγής της από την κόλαση δεν ήταν άλλος από το ποδόσφαιρο. Γεννημένη στις 2 Ιανουαρίου 1988 στη Χεράτ, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Αφγανιστάν, η ζωή της έδειξε από νωρίς το σκληρό της πρόσωπο. Στα μόλις 11 της χρόνια, ο αγαπημένος της πατέρας, Ραμπάνι Ναντίμ, στρατηγός του αφγανικού στρατού δολοφονήθηκε από τους Ταλιμπάν. Έτσι, η μητέρα της μαζί με τις τέσσερις αδερφούλες της δραπέτευσαν από την πατρίδα τους για το Πακιστάν μέσω πλαστών διαβατηρίων κι από εκεί έφτασαν στην Ευρώπη.
«Σχεδιάζαμε να φύγουμε για το Λονδίνο, όπου είχαμε κάποιους συγγενείς και με πλαστά διαβατήρια φτάσαμε στην Ιταλία μέσω του Πακιστάν. Μετά από κάποιες ώρες περιμέναμε να δούμε το Big Ben. Αλλά μάταια… Το μόνο που είδαμε ήταν δέντρα. Το φορτηγό που μας μετέφερε μας πέταξε στη Δανία», εξολογείται η ίδια.
Ωστόσο ούτε και τότε η σκληροτράχηλη Νάντια το έβαλε κάτω… Κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει μαζί με την οικογένεια της στον καταυλισμό προσφύγων της σκανδιναβικής χώρας, αλλά και να μετουσιώσει το όνειρο της σε πράξη.
Λίγο πριν το τέλος του 2000 η Δανία τους παραχώρησε άσυλο και το μικρό κοριτσάκι που θαμπωνόταν από τα κατορθόμωτα του Ρονάλντο, του Φίγκο και του Ζιντάν ήξερε πως είχε έρθει η ειμαρμένη ώρα να μεγαλώσει. Να αφήσει πίσω της τα τραύματα από την απώλεια του πατέρα της, τους ήχους τον βομβαρδισμών, τη φρίκη της δίνης του πολέμου…
Άνοιξε τα φτερά της και εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της Άαλμποργκ και το 2015, σε ηλικία 17 ετών, μετεγγράφηκε στη Βίμποργκ, για μία σεζόν. Το 2009 σημείωσε το ντεμπούτο της με την εθνική ομάδα της Δανίας στο Κύπελλο Algarve και έκτοτε κέρδισε επάξια τη φήμη της πιο παραγωγικής σκόρερ. Μάλιστα, το τέρμα της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2017 θεωρείται ένα από καλύτερα της καριέρας της σε εθνικό επίπεδο (200 γκολ σε 98 συμμετοχές).
View this post on Instagram
Επόμενη στάση της, η Πόλη του Φωτός… Σε αντίθεση με την εμπειρία της στο Νησί, η ομάδα της γαλλικής πρωτεύουσας χάρη στην πολυπολιτισμικότητα που την διέπει, την υποδέχτηκε με μια ανοιχτή αγκαλιά.
«Παίζοντας για την Παρί Σ.Ζ. συνειδητοποίησα πως πάντα ήμουν πιο χαρούμενη σε μέρη όπου η κοινωνία ήταν πολυπολιτισμική. Αυτό αισθάνθηκα από την πρώτη στιγμή στην πόλη. Κάθε κορίτσι με το οποίο αγωνιζόμουν είχε και διαφορετική καταγωγή. Εντάχθηκα πιο αρμονικά σε αυτή την κατάσταση», ομολογεί.
Πέρα ωστόσο της επιθετικής δεινότητας της εντός των τεσσάρων γραμμών των γηπέδων, η Νάντια είναι και δεινή υπερασπίστρια των δικαιωμάτων των γυναικών. Συγκεκριμένα, το 2018 συμμετείχε στην απεργία των παικτριών στη Δανία, πριν από το Μουντιάλ γυναικών, αναφέροντας πως «το αίτημά μας ήταν η ισότητα με τους άνδρες ποδοσφαιριστές». Για την ιστορία… οι διεθνείς αρνήθηκαν να αγωνιστούν στο ματς με την Σουηδία, η Δανία ηττήθηκε στα χαρτιά και τερμάτισε τρίτη στον προκριματικό όμιλό της, πίσω από Ολλανδία και την Σουηδία.
View this post on Instagram
Ταυτόχρονα, είναι φοιτήτρια Ιατρικής με ειδικότητα στη χειρουργική στο Aarhus University, μιλάει 11 γλώσσες και συγκαταλέγεται στη λίστα του Forbes μεταξύ των πιο επιδραστικών γυναικών στον πλανήτη.
Η Ναντίμ επιβεβαιώνει περίτρανα πως γνωρίζει καλά πως να ντριμπλάρει την μπάλα, τη ζωή και τον θάνατο…
