Η Μάρτα απέκτησε το δικό της άγαλμα στο Μουσείο της Εθνικής Ομάδας της Βραζιλίας δίπλα από εκείνο του Πελέ.
«Σήμερα ήταν μια από τις πιο ξεχωριστές μέρες της ζωής μου. Το να μπορώ να απαθανατίσω την ιστορία μου στο σπίτι του ποδοσφαίρου μας, μια ιστορία που δεν είναι μόνο δική μου, αλλά όλων εκείνων των ανθρώπων που συνέβαλαν και συνεισφέρουν στην πορεία μου. Οι συνάδελφοί μου, οι προπονητές μου, η οικογένειά μου, ο μάνατζερ και μεγάλος μέντοράς μου Φαμπιάνο Φάρα, οι φίλοι μου, οι θαυμαστές μου και ειδικά εκείνες οι πολεμίστριες που αγωνίστηκαν από την αρχή για να ζήσουμε σήμερα μια νέα εποχή στο ποδόσφαιρό μας. Αφήνω εδώ τις ευχαριστίες μου στη βραζιλιάνικη συνομοσπονδία εκ μέρους του Προέδρου Ednaldo Rodrigues και σε όλους όσοι άμεσα και έμμεσα συνεργάστηκαν για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά. Ευγνωμοσύνη», γράφει η Μάρτα, η κορυφαία σκόρερ της Εθνικής Βραζιλίας γυναικών στην ευχαριστήρια δημοσίευσή της στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.
View this post on Instagram
Ποζάρει δίπλα από το κέρινο ομοίωμα, μόλις το δεύτερο που τοποθετείται στο Museu Seleção Brasileira. Ενός χώρου, που αποτελεί τη μεγαλύτερη συλλογή μνήμης της πιο επιτυχημένης εθνικής ομάδας στο ποδόσφαιρο, και φιλοξενεί ένα αφιέρωμα στον Βασιλιά του ποδοσφαίρου Πελέ. Με τα εγκαίνια του αγάλματος της Μάρτα, το Μουσείο θα τιμά τις δύο μεγαλύτερες μορφές του ποδοσφαίρου της χώρας, μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Υπάρχουν μερικές πόλεις και χωριά στη Βραζιλία που δεν έχουν εκκλησία, αλλά δεν υπάρχει κάποιο χωρίς γήπεδο ποδοσφαίρου. Τα λόγια του Εντουάρντο Γκαλεάνο, είναι τα πιο κατάλληλα για να κατανοήσει κανείς την την πράσινη-χρυσή χώρα.
Αναζητώντας τη λέξη αντίφαση στο λεξικό, είναι πιθανό να αναφέρεται η πατρίδα του Πελέ και του Σένα. Τουν Ροναλντίνιο και του Ρονάλντο. Μπορεί να λείπουν τα πάντα, χρήματα, σύστημα περίθαλψης, ευημερία, αλλά δεν αν υπάρχει μια λωρίδα γης αρκετά μεγάλη που να μην μπορεί να χωρέσει δύο εστίες, έστω και μόνο σχεδιασμένες, και αγόρια να κυνηγούν μια μπάλα, ανεξάρτητα από το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένη τότε υπάρχουν τα πάντα. Ή έστω η ψευδαίσθησή τους.
Το ίδιο συμβαίνει και στο Ντόις Ριάχος ένα χωριό λίγων ψυχών στα βόρεια της χώρας, κοντά στο Ρεσίφε, μια από τις πιο φτωχές και ερημικές περιοχές της Βραζιλίας. Εκεί, στις 19 Φεβρουαρίου 1986, ξεκινά μια ιστορία αφοσίωσης, πάθους και αγάπης για το ποδόσφαιρο.
Εκεί αρχίζει να διαμορφώνεται το όνειρο της κατά πολλούς κορυφαίας παίκτριας στην ιστορία. Της Μάρτα Βιέιρα Ντα Σίλβα. Ή πιο απλά Μάρτα.. Μια ιστορία ταλέντου και αντοχής, δύναμης και αποφασιστικότητας, που ξεκίνησε με την εγκατάλειψη από τον πατέρα της, όταν ήταν δύο ετών. Τα εμπόδια που της ύψωσε μια ανδροκρατούμενη κουλτούρα που απαγόρευε στις γυναίκες να ασκούν το πιο δημοφιλές άθλημα στον πλανήτη. Και της εξαιρετικής καριέρας που κατάφερε τελικώς να κάνει.
Η Μάρτα, στο τέλος της διαδρομής, είναι σύμβολο, τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Σε αθλητικό επίπεδο, ως ηρωίδα και πηγή έμπνευσης για όλα εκείνα τα κοριτσάκια και τα κοριτσάκια που ονειρεύονται να παίξουν ποδόσφαιρο. Σε ανθρώπινο επίπεδο,είναι η πρωταθλήτρια της καταπολέμησης των ανισοτήτων μεταξύ των φύλων. Η μάχη της για την ευαισθητοποίηση για τα ίσα δικαιώματα και τη μεταχείριση μεταξύ ανδρών και γυναικών στον κόσμο του ποδοσφαίρου, ειδικά σε επίπεδο μισθών, βοήθησε στη διάδοση ενός νέου τρόπου σκέψης στις διάφορες ομοσπονδίες. Η κοινωνική της επιρροή την οδήγησε να ονομαστεί Πρέσβειρα Καλής Θέλησης του ΟΗΕ.
Πηγή: gazzetta.gr
