Η τερματοφύλακας της Λοκομοτίβ Πλόβντιβ και της Εθνικής Ελλάδας, Παναγιώτα Χατζηχαριστού μίλησε αποκλειστικά στην Ελλαδική ιστοσελίδα Kingsport.gr και στον συνάδελφο Γιάννη Δρόσο.
Αναλυτικά η συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα kingsport.gr:
Η διεθνής τερματοφύλακας, τους τελευταίους μήνες αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Βουλγαρίας με τη φανέλα της Λοκομοτίβ Πλόβντιβ, ενώ πρόσφατα κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Ομάδα Γυναικών, στην αποστολή για τον αγώνα κόντρα στη Γερμανία.
Έχοντας καταγωγή από τις Σέρρες, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της από την Πανσερραϊκή, εν συνεχεία αγωνίστηκε στις Αμαζόνες Δράμας και το 2019 φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Τη φετινή σεζόν, έκανε το μεγάλο βήμα στην καριέρα της και μεταγράφηκε στη Λοκομοτίβ Πλόβντιβ. Η οποία βρίσκεται στη 2η θέση της βαθμολογίας, έχοντας ως στόχο την κορυφή, με την Ελληνίδα τερματοφύλακα να είναι εκ των κορυφαίων της ομάδας, με μόλις δύο γκολ παθητικό!
Μίλησε για την Εθνική Ομάδα, για την εμπειρία της από το εξωτερικό και το βουλγαρικό πρωτάθλημα, για τις προοπτικές του ποδοσφαίρου γυναικών στην Ελλάδα, αλλά και για τους στόχους της.
Αναλυτικά η συνέντευξη της Παναγιώτας Χατζηχαριστού στο Kingsport.gr:
Πλέον αγωνίζεσαι στο εξωτερικό. Ποια είναι η εμπειρία σου από την ομάδα και από το βουλγαρικό πρωτάθλημα και ποιες διαφορές βλέπεις συγκριτικά με το ελληνικό;
«Θα έλεγε κανείς ότι είναι λίγο ιδιόμορφο το πρωτάθλημα στη Βουλγαρία καθώς ξεκινάει νωρίς, αρχές Σεπτεμβρίου και πριν τα Χριστούγεννα τελειώνει ο πρώτος γύρος, για να ξεκινήσει ξανά το Μάρτιο! Λόγω κρύου κυρίως.
Δε θα έλεγα ότι διαφέρει πολύ όμως με αυτό της Ελλάδας. Οι ομάδες είναι περίπου τις ίδιας δυναμικότητας. Υπάρχει μια ομάδα που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια σε πρωτάθλημα και κύπελλο και από εκεί και πέρα οι άλλες ομάδες μονομαχούν για τη δεύτερη και τρίτη θέση. Το καλό είναι ότι υπάρχει τηλεοπτική κάλυψη σε όλα τα παιχνίδια σε κάθε αγωνιστική και μάλιστα από μεγάλο τοπικό κανάλι κάτι που στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Όπως επίσης και το κύπελλο, κάτι που στην χώρα μας έχει σταματήσει εδώ και χρόνια να υφίσταται σε γυναικείο επίπεδο. Η ομάδα που αγωνίζομαι εγώ φέτος η Lokomotiv Plovdiv βρίσκεται στη δεύτερη θέση και δουλεύουμε σκληρά για την πρώτη»!
Πώς ήταν για σένα αυτή η αλλαγή, να αγωνιστείς στο εξωτερικό;
«Ήταν κάτι ξαφνικό. Αν και το είχα στο μυαλό μου ότι κάποια στιγμή θα φύγω στο εξωτερικό, αυτή η ομάδα ήρθε σε χρόνο που δεν περίμενα. Θεωρώ όμως ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή μιας και από τον περασμένο Μάρτιο που όλα σταμάτησαν στην Ελλάδα εγώ δεν σταμάτησα ποτέ τις προπονήσεις. Μάλιστα είχα ανεβάσει και ρυθμό μιας και στις Σέρρες, την πόλη καταγωγής μου όπου έμεινα για καραντίνα, είχα δίπλα μου να με καθοδηγούν έναν από τους φυσιοθεραπευτές με τη μεγαλύτερη εμπειρία σε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές στη χώρα, Κωστή Σιδηρόπουλο, και την προσωπική μου προπονήτρια που ξέρει ακριβώς που να εστιάσει ώστε να σε βελτιώσει σε κάθε επίπεδο με μια πολύ πρωτοποριακή μέθοδο προπόνησης, Νιόβη Κόκκα. Βέβαια, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η συνεργασία μου με την Γεωργία Κουτραφούρη και τον Μιχάλη Χατζηνικήτα που με έφεραν σε επαφή με την Lokomotiv».
Πρόσφατα κλήθηκες στην Εθνική ομάδα, για πρώτη φορά σε επίπεδο γυναικών. Πώς αισθάνεσαι;
«Η Εθνική είναι μεγάλη τιμή για έναν αθλητή. Ειδικά όταν είσαι ερασιτέχνης, γιατί και στη Βουλγαρία ερασιτέχνες είμαστε, μια τέτοια κλήση είναι η επιβράβευση για τους κόπους και τις θυσίες που κάνει ο καθένας. Περίμενα αρκετό καιρό για να πάρω μέρος στη γυναικών, δουλεύοντας πολύ σκληρά και κάνοντας υπομονή, επομένως είμαι περήφανη για τον εαυτό μου που κατάφερα έναν από τους στόχους μου».
Η εμπειρία που άφησε σε εσένα και σε όλη την ομάδα η αποστολή για το ματς με τη Γερμανία;
«Η αποστολή αυτή άφησε και χαρά και πίκρα. Χαρά πρώτα από όλα γιατί ήταν η πρώτη μου αποστολή με τις γυναίκες, που είναι τελείως διαφορετική η φιλοσοφία της ομάδας από αυτή των μικρότερων Εθνικών που είχα συνηθίσει. Γενικά σαν σύνολο νομίζω ότι όλες μας θαυμάσαμε το μεγαλείο μιας τόσο μεγάλης ομάδας και δεν εννοώ στο κομμάτι του παιχνιδιού αποκλειστικά, αλλά και σε όλο το πακέτο, το γήπεδο, τα αποδυτήρια, η οργάνωση, όλα αυτά τα μικρά που για τις χώρες αυτές είναι δεδομένα… Η ήττα από τη Γερμανία ήταν βαριά αλλά είμαι περήφανη για την ομάδα μου που χωρίς προπόνηση εδώ και αρκετούς μήνες έδωσε μια τέτοια μάχη με έναν τέτοιο αντίπαλο! Πίκρα γιατί βλέποντας το επίπεδο εκεί βιώνεις τη χαώδη διαφορά που έχουμε και που δυστυχώς είναι δύσκολο να καλυφθεί…»
Η Εθνική ομάδα τι προοπτικές έχει για το μέλλον;
«Υπάρχει πολύ ποιοτικό υλικό στην Eθνική, πολλές παίκτριες με μεγάλο ταλέντο και άλλες τόσες που περιμένουν να πάρουν σειρά μελλοντικά. Σαν σύνολο κοινό στόχο έχουμε μια πρόκριση σε τελική φάση. Αυτό βέβαια δε μπορεί να έρθει μόνο, χρειαζόμαστε και την κατάλληλη στήριξη. Παρόλα αυτά όμως, θεωρώ ότι υπάρχει ελπίδα για διακρίσεις».
Ποιες αλλαγές κρίνεις ότι πρέπει να γίνουν για να ανέβει περισσότερο τόσο το ποδόσφαιρο γυναικών στην Ελλάδα, όσο και η Εθνική;
«Πρώτα από όλα, όλα τα ερασιτεχνικά σωματεία του γυναικείου ποδοσφαίρου να απαιτήσουν ομόφωνα όλα όσα δικαιούνται, να γίνει δηλαδή ομαδική δουλειά. Έπειτα πρέπει και η ομοσπονδία να νιώσει ότι υπάρχει και το γυναικείο ποδόσφαιρο που προσπαθεί να επιβιώσει στη χώρα και να δοθεί η κατάλληλη προσοχή και το ενδιαφέρον σε όλες αυτές τις ομάδες που τόσα χρόνια παλεύουν μόνες τα ακατόρθωτα. Έπειτα οι ομάδες τουλάχιστον της πρώτης κατηγορίας να γίνουν επαγγελματικές και να δουλεύουν ως επαγγελματίες όλες οι παίκτριες, με ό,τι αυτό περιλαμβάνει. Τώρα όσον αφορά το κομμάτι την Εθνικής, φυσικά αν ανέβει το συνολικό επίπεδο των παικτριών που την απαρτίζουν που είναι κυρίως από την πρώτη κατηγορία, ταυτόχρονα θα ανέβει επίπεδο και η ίδια. Δεν πιστεύω ότι αυτό όμως είναι αρκετό από μόνο του. Η Εθνική δεν παύει να είναι μια ομάδα και μια ομάδα για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να βρίσκεται συχνά, είτε για προπόνηση, είτε για φιλικά. Είναι λίγο δύσκολο να περιμένουμε αποτελέσματα όταν βρισκόμαστε 2 μέρες πριν από επίσημο παιχνίδι. Οι προπονητές μας τα ξέρουν αυτά όμως και πιστεύω ότι θα κάνουν ότι καλύτερο μπορούν».
Στην Βουλγαρία που βρίσκεσαι, πώς αντιμετωπίζεται εκεί η κατάσταση με την πανδημία και γενικότερα, πώς είναι η καθημερινότητα;
«Στη Βουλγαρία τα πράγματα είναι πολύ πιο χαλαρά, δεν υπάρχει αυτή η παράνοια που ζούμε εδώ. Αυτή την περίοδο από πρώτη Δεκεμβρίου είναι και εκείνοι σε lockdown αλλά καμία σχέση με αυτό που βιώνουμε εμείς. Πολλά μαγαζιά είναι ανοιχτά, αν όχι όλα, οι άνθρωποι κυκλοφορούν ελεύθεροι, όπου και όποτε θέλουν, φυσικά είναι κλειστά τα εμπορικά, τα σχολεία, και τα μαγαζιά εστίασης λειτουργούν μόνο με delivery. Η κυβέρνηση τους, δείχνει να ακούει τον λαό στο θέμα του lockdown και δεν τους έχει επιβάλει καθολική απαγόρευση. Μάλιστα όταν είπα στις συμπαίκτριες μου ότι κυκλοφορούμε με μηνύματα στην Ελλάδα έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Οι άνθρωποι ζουν την ζωή τους σε ρυθμούς κορωνοϊου, δηλαδή κυκλοφορούν με μάσκες ειδικά στα μέσα μεταφοράς, οι περισσότεροι, όμως, πιστεύω ζουν κανονικά τη ζωή τους παρά τα μεγάλα νούμερα των καθημερινών κρουσμάτων!»
Πώς σχολιάζεις αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα που δεν έχει ξεκινήσει το πρωτάθλημα;
«Θα έλεγα ότι ήταν αναμενόμενο. Ειλικρινά δεν έδινα μεγάλες πιθανότητες από το καλοκαίρι να ξεκινήσει το πρωτάθλημα με όλα αυτά που ακουγόταν για το δεύτερο κύμα που ζούμε τώρα. Αυτή η σκέψη και με οδήγησε να φύγω! Δεν περίμενα να ξεκινήσει γιατί όλοι ξέρουμε πόση σημασία δίνεται στο γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.. από όλες τις απόψεις πάντως, είναι κρίμα για όλες τις αθλήτριες που με ανυπομονησία περίμεναν να λήξει η πρώτη καραντίνα για να αρχίσουν προετοιμασία και πάλι έμειναν άπραγες. Πόσο μάλλον όσες ζουν αποκλειστικά από αυτό».
Ποιοι είναι οι στόχοι της Λοκομοτίβ για αυτή τη σεζόν;
«Όπως είπα και στην αρχή η ομάδα μου αυτή τη χρονιά πρώτο στόχο έχει το πρωτάθλημα και έπειτα αν όλα πάνε καλά και το Κύπελλο. Βρισκόμαστε στη δεύτερη θέση με 3 βαθμούς διαφορά από την πρωτοπόρο. Μια μικρή διαφορά που εύκολα μπορεί να καλυφθεί. Μάλιστα έχουμε μόλις μία ήττα σε 13 αγώνες και μόνο 2 φορές παραβιάστηκε η εστία μας».
Οι δικοί σου στόχοι για το μέλλον;
«Προς το παρόν να προετοιμαστώ όσο καλύτερα για τον επόμενο γύρο του πρωταθλήματος που ξεκινάει το Μάρτιο. Έπειτα αν όλα πάνε καλά για τον επόμενο χρόνο έχει ο Θεός. Σίγουρα όμως σαν στόχος μελλοντικός είναι να φτάσω στο επίπεδο του επαγγελματισμού».
Και για το κλείσιμο, τι θα ήθελες να ευχηθείς στον κόσμο ενόψει των γιορτών;
«Για όλους μας αυτές οι γιορτές θα είναι ξένες σε σχέση με όσα έχουμε μάθει να κάνουμε κάθε Χριστούγεννα. Εύχομαι υγεία πάνω από όλα, κάτι που μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένο και να έχουμε πίστη στο Θεό. Καλές γιορτές σε όλους, με αγάπη και πίστη και μια νέα χρονιά με αισιοδοξία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης».
