H Τατιάνα Γεωργίου άνοιξε τα χαρτιά της στο Metrosport.gr και την συνάδελφο Παναγιώτα Χαλκιά και μίλησε για τη μεγάλη της αγάπη, τα όνειρα και τους στόχους που έχει καθώς και για τα γούρια που… προσπαθεί να περνάει στα κρυφά.
Έκανε μια αναδρομή στην πορεία της. Στάθηκε στο πέρασμα της από τον ΠΑΟΚ, θυμήθηκε τους τίτλους και την πορεία στο Champions League. Εξήγησε πως βρέθηκε στην Ιταλία και συγκινήθηκε όταν θυμήθηκε τη στιγμή που έλαβε την πρώτη της κλήση για την Εθνική ενώ δεν έκρυψε ότι ονειρεύεται μια πρόκριση σε μεγάλη διοργάνωση με τη «γαλανόλευκη».
Φυσικά, αναφέρθηκε και στους τραυματισμούς της που, όπως παραδέχθηκε ακόμη αναρωτιέται πως κατάφερε να πάθει χιαστούς δυο φορές από μόνη της.
Τέλος, αναφέρθηκε στη δολοφονία του 19χρονου Άλκη, μη μπορώντας να πιστέψει γιατί γίνονται αυτά όταν πρόκειται απλά «για ένα παιχνίδι» ενώ έδωσε συγχαρητήρια στη Σοφία Μπεκατώρου για την απόφαση της να μιλήσει και να δώσει δύναμη σε κάθε κακοποιημένη γυναίκα.
«Έκανα μπαμ, ένα κορίτσι μέσα στα αγόρια»
Πως άρχισες να παίζεις ποδόσφαιρο;
«Από μικρή ήμουν παντού με μια μπάλα. Στο σχολείο, στη γειτονιά, με ξαδέρφια, με φίλους πάντα με μια μπάλα. Το έβρισκα πολύ φυσιολογικό. Με θυμάμαι πάντα να παίζω ποδόσφαιρο. Μετά θέλησα να πάω και σε μια ακαδημία. Με βοηθούσε και ο πατέρας μου σε αυτό».
Πως αποφάσισες να το κυνηγήσεις επαγγελματικά;
«Το έφεραν οι καταστάσεις. Είμαι από Ηγουμενίτσα και εκεί δεν είχαμε γυναικεία ομάδα. Έτσι, ξεκίνησα να παίζω κυρίως με τα αγόρια. Όταν ήμουν 12 έγινε μια ομάδα και πήγα να παίξω εκεί. Μετά από χρόνια έγιναν κάποιες δοκιμές για τις εθνικές. Πήγα, δοκιμάστηκα και κάπως έτσι κατέληξα στην αποστολή της Εθνικής ενώ ήμουν στη Β’ κατηγορία με την ομάδα μου. Όταν τελείωσα το σχολείο πήρα και μεταγραφή στον ΠΑΟΚ και εκεί ουσιαστικά άρχισε το επαγγελματικό κομμάτι».
Στην πόρτα των Αμαζόνων πως έφτασες;
«Με είδε ο υπεύθυνος όταν έπαιζα στις ακαδημίες των αγοριών. Είχαμε ένα τουρνουά και καταλαβαίνεις ότι δεν ήταν δύσκολο να δεις ένα κορίτσι ανάμεσα σε τόσα αγόρια (γέλια). Έκανα μπαμ».
«Θυμάμαι τις νίκες κόντρα στον Άρη, είχαν άλλη αίγλη τα παιχνίδια αυτά»
Η μεταγραφή στον ΠΑΟΚ πώς ήρθε;
«Με είχαν δει οι άνθρωποι του συλλόγου στην Εθνική, όταν ήμουν στις Κορασίδες. Από τότε μου έκαναν πρόταση αλλά είχα αρνηθεί γιατί οι γονείς μου δεν ήθελαν να φύγω τόσο μικρή από το σπίτι. Έτσι, πήγα όταν τελείωσα το σχολείο και πέρασα και στο πανεπιστήμιο».
Πώς ήταν η εμπειρία σου με τα ασπρόμαυρα; Τι έχεις κρατήσει;
«Ήμουν πέντε χρόνια στην ομάδα. Έχω κρατήσει πολλά. Πήραμε πέντε πρωταθλήματα, εκ των οποίων τα τρία ήταν και νταμπλ. Παίξαμε Champions League και μέσα στην Τούμπα. Έχω πολλές αναμνήσεις και πολλά συναισθήματα ακόμη και τώρα για την ομάδα».
Η ομάδα τότε είχε πέντε τίτλους; Ποιο το μυστικό της επιτυχίας της;
«Είχαμε τη νοοτροπία του νικητή. Δουλεύαμε και σκληρά. Τίποτα δεν έρχεται εύκολα. Χρειάζεται κόπος για να φτάσεις στην κορυφή και ακόμη περισσότερη δουλειά για να μείνεις σε αυτή. Δεν είναι κάτι εύκολο».
Παίξατε και στην Ευρώπη και φτάσατε και μέχρι τους «32» του Champions League. Πόσο δύσκολη ήταν η πορεία και
«Είχαμε πάει να παίξουμε προκριματικά τον Αύγουστο. Εκεί τερματίσαμε στην πρώτη θέση και περάσαμε στα νοκ άουτ παιχνίδια. Ήταν μια μοναδική εμπειρία. Κάναμε προετοιμασία το καλοκαίρι για να παίξουμε προκριματικά και μετά στους «32». Ήταν κάτι σαν όνειρο. Ακόμη και τώρα συγκινούμαι όταν το σκέφτομαι. Φανταστικά τα συναισθήματα. Ήμουν χαρούμενη καθώς τον προηγούμενο χρόνο σκέψου ήμουν στο χωριό μου και έπαιζα σε μικρότερη κατηγορία».
Ποια ήταν η συμβουλή του προπονητή (Αλέξανδρος Κατηκαρίδης) σε όλο αυτό το ταξίδι;
«Πάντα ήθελε να παίζουμε όμορφο ποδόσφαιρο. Να αγωνιζόμαστε για εμάς και την ομάδα. Αυτό που μας έλεγε πάντα ήταν να μην μας νοιάζει ποιος έμπαινε στο γήπεδο και πόσο μεγάλο όνομα είναι ο αντίπαλος, εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμες».
Τα παιχνίδια ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Άρη ήταν τόσα δυνατά, όπως και στους άνδρες;
«Είναι διαφορετικό να παίζεις ένα τέτοιο ντέρμπι. Η κόντρα που υπάρχει ανάμεσα στις δύο ομάδες το έκανε ξεχωριστό. Είχε άλλη αίγλη. Πηγαίναμε και βλέπαμε περισσότερο κόσμο στην κερκίδα. Ήταν εκεί για να μας εμψυχώνουν. Είναι τα παιχνίδια που σου μένουν».
Έχεις να θυμάσαι κάποιο περιστατικό από αυτά;
«Θυμάμαι μόνο τις νίκες. Υπήρχε μεγαλύτερος φανατισμός και κόσμος. Ήταν ιδιαίτερα».
Η εμπειρία της Ιταλίας
Η μεταγραφή στο εξωτερικό πώς προέκυψε; Είχες στόχο εξαρχής να φύγεις έξω;
«Ήθελα απλά να αλλάξω παραστάσεις. Έψαξα να βρω τι να κάνω, ήρθα σε επαφή με έναν μάνατζερ και μου πρότεινε να δοκιμάσουμε στην Ιταλία. Πήγα για δοκιμαστικά στη Νάπολι και με πήραν».
Ήταν εύκολη η προσαρμογή σου; Είχες θέμα με τη γλώσσα;
«Ήταν δύσκολα στην αρχή καθώς άλλαξα χώρα, γλώσσα και νοοτροπία. Δεν ήξερα καθόλου ιταλικά αλλά ήμασταν αρκετές ξένες στην ομάδα και κάπως διορθωνόταν η κατάσταση. Τώρα πια τα έχω μάθει. Στην αρχή, όμως, ήταν δύσκολα. Το να μην καταλαβαίνεις, να έχεις τους Ιταλούς να μην μιλούν αγγλικά κυρίως στο Νότο, ήταν δύσκολα».
Στην ομάδα υπήρχε συνεννόηση; Κάποια βοήθεια;
«Ναι. Ευτυχώς, υπήρχαν κάποιες παίκτριες που ήξεραν καλά αγγλικά και μας εξηγούσαν. Είχαμε και μεταφραστή. Οι πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι».
Υπάρχει κάποιο παιχνίδι που κρατάς στο μυαλό σου;
«Σίγουρα τα παιχνίδια κόντρα στις μεγάλες ομάδες. Το πρώτο μου φιλικό ήταν με τη Μίλαν να φανταστείς. Αυτό είναι το παιχνίδι που κρατάω. Μπήκα στο γήπεδο και είδα ποδοσφαιρίστριες που έβλεπα στην τηλεόραση».
Ανεβήκατε κατηγορία; Γιατί δεν έμεινες;
«Επέλεξα να φύγω λόγω κορωνοϊού κυρίως. Ήθελα να αλλάξω και φιλοσοφία, οπότε ήρθε μια καλή πρόταση από την Τσεζένα και πήρα την απόφαση να πάω».
Πώς είναι οι συνθήκες στη νέα σου ομάδα;
«Είμαι ευχαριστημένη. Οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ καλοί και μου φέρονται σαν οικογένεια. Είμαι ικανοποιημένη»
«Άκουσα το κρακ και κατάλαβα ότι ήταν χιαστός»
Έπαθες χιαστούς και στα δύο γόνατα. Πώς έγινε αυτό; Φταίει η θέση σου;
«Το έκανα χωρίς καθόλου κόπο (γέλια). Έχω τόσες συγκρούσεις, τάκλιν, μαρκαρίσματα σε κάθε ματς και θα μπορούσα να χτυπήσω. Το έχω απορία, όμως, πως το έπαθα μόνη μου. Η πρώτη φορά ήταν όταν είχαμε πάει σε ένα γήπεδο, που ο αγωνιστικός χώρος δεν ήταν και σε τόσο καλή κατάσταση, και σε ένα άλμα, έπεσα μέσα σε μια λακκούβα. Άκουσα ένα κρακ και μετά η διάγνωση έδειξε χιαστούς. Τη δεύτερη φορά ήμουν στην Εθνική. Παίζαμε ένα φιλικό όταν στο τελευταίο λεπτό έκανα μια κίνηση και άκουσα το κρακ. Ήρθε μετά από μια φοβερή χρονιά σε ΠΑΟΚ και Εθνική, ήμουν βασική».
Σκέφτηκες να τα παρατήσεις μετά από αυτούς τους δύο σοβαρούς τραυματισμούς;
«Όχι, ποτέ. Σκεφτόμουν πότε θα φτάσει η στιγμή να είμαι στη γραμμή και να μπω αλλαγή. Πάντα αυτό σκεφτόμουν».
«Το παιχνίδι με τη Γαλλία ήταν σαν όνειρο, είχα χαζέψει»
Πώς αισθάνθηκες όταν ήρθε η πρώτη κλήση από την Εθνική Γυναικών;
«Σίγουρα είναι τεράστια τιμή και υπερηφάνεια να εκπροσωπείς την ομάδα και τη χώρα σου. Είναι συναισθήματα που δεν περιγράφονται. Είναι τεράστια χαρά και ευτυχία. Είναι μια εκπλήρωση ενός ονείρου που είχα από μικρή».
Θυμάσαι κάποιο παιχνίδι;
«Με τη Γαλλία. Είχε 25.000 κόσμο στο γήπεδο, κάτι που δεν ζούμε τόσο συχνά. Είχα χαζέψει πραγματικά. Ειδικά όταν άρχισε να ακούγεται ο ύμνος της Γαλλίας και είδα όλο το γήπεδο να σηκώνεται στο πόδι, καθόμουν και αναρωτιόμουν τι γίνεται. Ήταν ένα όνειρο. Έχω φωτογραφία που όλες κοιτάζουν ευθεία και εγώ κάπου χάζευα».
Θα έρθει η πρόκριση για την Εθνική;
«Έχουμε δύο φιλικά τώρα και τον Απρίλιο παίζουμε δυο ματς με την Εσθονία για τα προκριματικά. Είναι δύσκολο γιατί είχαμε ένα κακό αποτέλεσμα με την Ουαλία αλλά δεν θα σταματήσουμε μέχρι το τέλος να κυνηγάμε την πρόκριση. Θέλουμε την πρόκριση».
«Η Μπεκατώρου έδωσε δύναμη σε όλες τις γυναίκες»
Ο κορωνοϊός επηρέασε την καθημερινότητα σου;
«Σίγουρα. Ειδικά στην πρώτη καραντίνα έγινε το μεγάλο μπαμ. Ήμασταν στα σπίτια για μήνες. Μετά πήρα και μεταγραφή στην Τσεζένα και άλλαξαν όλα. Έπρεπε να κάνουμε συνέχεια τεστ, να προσέχουμε. Δεν μπορούσαμε να βγαίνουμε συνέχεια έξω γιατί ξέραμε ότι υπάρχει κίνδυνος να κολλήσουμε εμείς και να το μεταδώσουμε και σε κάποια συμπαίκτρια μας. Μας έχει περιορίσει τη ζωή μας λίγο».
Είσαι γυναίκα και παίζεις ποδόσφαιρο. Σε έφεραν ποτέ σε δύσκολη θέση; Αμφισβήτησαν την αξία σου;
«Πολλές φορές. Πριν με δουν να παίζω έλεγαν «ε, τι κορίτσι είσαι τώρα, εμείς θέλουμε να παίξουμε μπάλα, τι ξέρεις εσύ». Όταν με έβλεπαν να παίζω άλλαζαν γνώμη γιατί έπαιζα κάποιες φορές καλύτερα και πιο δυνατά από εκείνους. Ουσιαστικά, η απάντηση μου ήταν μέσα στο γήπεδο».
Πριν λίγες ημέρες, είχαμε τη δολοφονία ενός 19χρονου παιδιού από οπαδούς. Θα ήθελες να μου το σχολιάσεις λίγο;
«Δεν υπάρχει λόγια για τέτοια περιστατικά. Ο φανατισμός δεν έχει χώρο στον αθλητισμό. Να είσαι οπαδός ως προς την αγάπη για την ομάδα όχι να φτάνεις σε αυτό το σημείο. Λυπάμαι πολύ. Μια οικογένεια έχασε το παιδί της. Είναι ένα παιχνίδι και πρέπει να περνάμε καλά. Αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε. Δεν μπορεί για ένα παιχνίδι να χάνετε η ζωή ενός παιδιού. Δεν ξέρω, πραγματικά, πως να το χαρακτηρίσω. Λυπάμαι πολύ. Θυμώνω ακόμη και όταν τους βλέπω να τσακώνονται. Να φτάσεις σε σημείο να τσακωθείς και να πιαστείς στα χέρια; Είναι απάνθρωπο».
Το τελευταίο διάστημα έχει ξεσπάσει το κίνημα #metoo. Έχεις συμβεί κάτι σε εσένα ή σε κάποια συμπαίκτρια σου;
«Ευτυχώς, δεν έχει τύχει ούτε σε εμένα ούτε σε κάποιο από τα άτομα που ξέρω. Χαίρομαι πολύ που όλες οι γυναίκες βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν. Ποτέ δεν είναι αργά. Όλες πρέπει να μιλάνε είτε συμβαίνει στις ίδιες είτε όταν βλέπουν κάτι. Πρέπει να έχουν φωνή. Χαίρομαι πάρα πολύ για το κίνημα αυτό και που βρήκαν φωνή οι γυναίκες. Είναι σημαντικό. Υπάρχουν, βέβαια, ακόμη κάποιες που φοβούνται. Χαίρομαι που η κ. Μπεκατώρου είχε το θάρρος και μετά από τόσα χρόνια βγήκε και μίλησε. Μίλησε χωρίς να ξέρει τι θα ακολουθήσει και δεν πιστεύω ότι φανταζόταν ούτε η ίδια τι θα ακολουθούσε. Μίλησε και έδωσε δύναμη σε όλες τις γυναίκες».
«Να προκριθούμε σε μια μεγάλη διοργάνωση με την Εθνική»
Ακολουθείς κάποιο ειδικό πρόγραμμα εκγύμνασης εκτός προπονήσεων;
«Πηγαίνω για τρέξιμο κοντά στην παραλία και κάνω κάποιες ασκήσεις ενδυνάμωσης. Στην προπόνηση πηγαίνω πάντα νωρίτερα και κάνω ατομικό πρόγραμμα».
Ακολουθείς κάποια ιδιαίτερο πρόγραμμα διατροφής;
«Έχω ξεκινήσει φέτος με μια εταιρεία που μου παρέχει τα πάντα. Έχω ένα πρόγραμμα που με βοηθά για να μπορώ να τα ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου».
Έχεις γούρια;
«Το κομποσκίνι μου και έναν άλλο σταυρό που φοράω. Προσπαθώ να τα περνάω χωρίς να φαίνονται».
Συνηθίζεις να κάνεις κάτι πριν από κάθε παιχνίδι;
«Την ημέρα του αγώνα πηγαίνω για περπάτημα το πρωί. Θα φάω. Μετά βλέπω βιντεάκια που μου δίνουν κίνητρο και σκέφτομαι το παιχνίδι και τις διάφορες συνθήκες που μπορεί να υπάρξουν».
Έχεις σπουδάσει στα ΤΕΦΑΑ. Δεν έχεις σκοπό να αφήσεις το χώρο, από ότι καταλαβαίνω
«Έχω σπουδάζει στα ΤΕΦΑΑ. Έχω πάρει και ειδικότητα στο ποδόσφαιρο και UEFA B, οπότε σκέφτομαι όταν τελειώσω να ασχοληθώ με την προπονητική. Βέβαια, έχω κάνει και τώρα κάποια μαθήματα. Όταν ήμουν Θεσσαλονίκη, ήμουν προπονήτρια ποδοσφαίρου σε μικρές ηλικίες στο ιδιωτικό κολλέγιο Μαντουλίδη. Θα ήθελα όταν τελειώσω να γίνω προπονήτρια, γυμνάστρια ή να ασχοληθώ με το κομμάτι της αποκατάστασης των τραυματισμών».
Ποιος είναι το αγαπημένο σου φαγητό;
«Είναι πολλά αλλά θα πω τα μακαρόνια (γέλια)».
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου παίκτης;
«Ο Μέσι. Μου αρέσουν οι κινήσεις σου μέσα στο γήπεδο. Γενικά παρακολουθώ πολλούς και μου αρέσει να παίρνω πράγματα από τον καθένα. Μου αρέσει και η Καρλ Λόιντ».
Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο;
«Μου αρέσει να πηγαίνω για καφέ με φίλους και φίλες. Βόλτες, σινεμά».
Ποιο είναι οι επόμενοι στόχοι σου;
«Σίγουρα να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ και να βοηθήσω την ομάδα να ανέβει κατηγορία. Με την Εθνική θα ήθελα να προκριθούμε σε μια μεγάλη διοργάνωση».
