Το Apexsports και ο Νίκος Ιωάννου μίλησαν με την Ελένη Μάρκου, η οποία κάνει υπερήφανους όλους τους Έλληνες στο εξωτερικό με τις αποδόσεις της στο ποδόσφαιρο γυναικών στην ομάδα της Ζυρίχης.
Η Ελένη Μάρκου, μίλησε για τα όνειρα της , τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, τα συναισθήματα της για την Εθνική Ελλάδας αλλά και το πως ένιωσε ούσα η πρώτη γυναίκα που αγωνίστηκε στους ομίλους του Champions League.
Αναλυτικά:
– Πως μπήκε το μικρόβιο του ποδοσφαίρου μέσα σου ;
«Νομίζω ότι γεννήθηκα με αυτό. Είναι κάτι που το κουβαλάς και δεν φεύγει ποτέ. Από μικρή η πρώτη και η τελευταία σκέψη μου συνέχεια ήταν ποτέ θα βγω να παίξω ποδόσφαιρο με τους φίλους μου και πήγαινα για ύπνο για να έρθει η επόμενη ημέρα να σηκωθώ να κάνω το ίδιο πράγμα ξανά»
– Ήταν δύσκολο για ένα κορίτσι να αποφασίσει να μπει σε ένα άθλημα που κατά κύριο λόγο πολλοί το θεωρούν αντρική υπόθεση;
«Στην αρχή και κυρίως στην μικρή ηλικία που ξεκίνησα να ασχολούμαι με αυτό δεν είχα καταλάβει τις δυσκολίες απλά έβλεπα ότι κάτι διαφορετικό γινόταν γιατί πολύ απλά ήμουν μόνη, το μοναδικό κορίτσι που ήταν ανάμεσα σε αγόρια. Όσο περνούσε ο καιρός άρχισα να καταλαβαίνω ότι πάω να μπλέξω σε κάτι έξω από τα πρότυπα της κοινωνίας. Απλά πάντα ήμουν αυτή που θα υπερασπιζόταν κάτι διαφορετικό και πάντα είχα το αίσθημα ότι θέλω να σπάσω τα πρότυπα, τα νορμάλ για τους άλλους εγώ τα βαριέμαι. Αν δεν νιώθεις ή δεν είσαι μοναδικός ποιο το νόημα ακριβώς; Έτσι και μόνο από αυτές τις πεποιθήσεις μου αποφάσισα να το πάω μέχρι το τέρμα και όπου βγει»
– Η πρώτη ομάδα ήταν ο ΠΑΟΚ. Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην εξέλιξη σου ;
«Η πρώτη γυναικεία ομάδα μου ήταν ο ΠΑΟΚ ναι. Ήταν μεγάλο σχολείο γνώρισα και τις δυο όψεις του νομίσματος εκεί. Γνώρισα τους ανθρώπους που ήταν θεμέλια για την δουλειά και την εξέλιξη μου μετέπειτα , αλλά γνώρισα και την αρνητική πλευρά είτε με νοοτροπίες , μοτίβα , είτε με άτομα που δεν μου ταίριαζαν σαν χαρακτήρα ή ιδιοσυγκρασία όποτε δεν γινόταν με τίποτα να συνεργαστώ. Είμαι ευγνώμων και για τις δυο αυτές όψεις που βίωσα διότι αν δεν ήταν όλα αυτα εγώ δεν θα είχα φτάσει εδώ που βρίσκομαι αυτή την στιγμή»
– Πως είναι το κεφάλαιο Εθνική Ελλάδας; Υπάρχει η δυνατότητα να πρωταγωνιστήσει η ομάδα;
«Το κεφάλαιο Εθνικής μπορεί να με κάνει να κλάψω. Όταν μιλάω για την Εθνική ομάδα ανατριχιάζω, μπορώ να δώσω και την ψυχή μου σε αυτή την ομάδα, για αυτή την φανέλα. Πάντα και κυρίως το τελευταίο διάστημα είναι δίπλα μου με διάφορους τρόπους όλοι όσοι απαρτίζουν αυτήν την ομάδα και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευγνώμων για όλα αυτα που μου χαρίζει. Είναι λίγο περίεργο αλλά δεσμεύομαι και θέτω στον εαυτό μου μια δημόσια πρόκληση. Η Εθνική στο τουρνουά που έρχεται θα προκριθεί, είμαι και είμαστε αποφασισμένες μαζί με την καθοδήγηση του προπονητή μας να το πάμε σε άλλο επίπεδο πλέον και να πάρουμε αυτο που μας αξίζει»
Και όπως λέμε πλέον σαν μότο ” δουλειά μου και μας είναι να βουλώνω στόματα με τις πράξεις και τις εμφανίσεις μας”. Όλα είναι θέμα attitude, το ποδοσφαιρικό το έχουμε, ήρθε κάποιος που ξέρει πως να στήνει το παζλ και τώρα απλά το απολαμβάνουμε»
– Το εξωτερικό ήταν πάντα στο μυαλό σου ή ήρθε ως σκέψη μετά τον ΠΑΟΚ;
«Το εξωτερικό ήταν πάντα στο μυαλό μου ναι. Ήταν μια ιδέα που επεξεργαζόμουν, απλά τότε δεν ήξερα ποσό δύσκολο ή τι εμπόδια θα είχε όλο αυτό. Τώρα που το ζω στο πετσί μου καταλαβαίνω ότι είχα άγνοια κινδύνου και ίσως καλύτερα γιατί μπορεί να μην το επιχειρούσα αν ήξερα από την αρχή τι προϋποθέτει. Με άλλαξε σαν άνθρωπο, με ωρίμασε πολύ πιο γρήγορα από το κανονικό και με έκανε να είμαι υπεύθυνη. Δεν το αλλάζω και είναι μέρος της αλλαγής και της εξέλιξης μου. Θέλω και ήθελα να δοκιμάζω πράγματα εκτός της ασφάλειας μου ώστε να βλέπω πάντα κάτι καινούργιο»
–Εντυπώσεις από την Κύπρο σχετικά με το ποδόσφαιρο;
«Οι εντυπώσεις μου στην Κύπρο είναι οι περισσότερες θετικές, γνώρισα κόσμο και έζησα απίστευτα όμορφα τα 2 χρόνια μου εκεί. Μερικές φορές ακόμα αναπολώ τις στιγμές μου εκεί. Ποδοσφαιρικά γνώρισα και πήρα την δύναμη για να ανέβω το μεγάλο σκαλοπάτι μου και να ξεφύγω σε επίπεδο μετά την Κύπρο.
Ήταν το σκαλοπάτι που με έκανε να ανέβω αλλά 10 με την δουλειά που έκανα εκεί . Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα άτομα που συνεργάστηκα και ξέρουν εκείνοι ποιοι είναι»
– Πότε ένιωσες ότι έφτασες κοντά στην πραγματοποίηση των ονείρων σου ;
«Νομίζω ότι όταν πάτησα το πόδι μου στο στάδιο Emirates ένιωσα να έχω εκπλήρωσει τα όνειρα μου. Έπιανα το χόρτο και έλεγα στον εαυτό μου “Ελένη τα κατάφερες, δες που θα παίξεις σε τι διοργάνωση με τι αντιπάλους με τι συμπαίκτριες”. Το γήπεδο που έβλεπα μικρή στην τηλεόραση στο σπίτι μου και έπαιρνα την μπάλα και έκανα τριπλές στα έπιπλα και έκανα μόνη μου τον σπίκερ και έλεγα “η Μάρκου τους περνάει όλους και σκοράρει” και κατάφερα να το κάνω πραγματικότητα και να έχω την μπάλα στα πόδια μου μέσα σε τέτοιο στάδιο με τόσο κόσμο. Ανατριχιάζω και συγκινούμαι και μόνο που κλείνω τα μάτια και κάνω εικόνα να ακουμπάω το χόρτο με το χέρι μου. Πόσο μάλλον το κερασάκι στην τούρτα ήταν η ασίστ μου που βγήκε στις 10 καλύτερες, και τα δυο παιδιά – φίλαθλοι ο Νίκος και ο Δημήτρης που είδαν live το ματς και φώναζαν το όνομα μου στις κερκίδες»
– Τα συναισθήματα σου ως η πρώτη Ελληνίδα που αγωνίστηκε στους ομίλους του Champions League;
«Ανατριχιαστικό απλά. Δεν υπάρχουν λόγια, όταν είσαι μέρος κάτι τόσο μεγάλου. Είναι τιμή μου και είναι υποχρέωση μου και το χρωστάω στον εαυτό μου να το ζήσω ξανά και ξανά.
Εκπροσώπησα το ελληνικό ποδόσφαιρο εκεί, την χώρα μου την οικογένεια μου τους φίλους, τους γνωστούς μου, όλα τα κορίτσια που παίζουν ποδόσφαιρο στην Ελλάδα από το πιο μικρό χωριό μέχρι την Αθήνα. Είναι μεγάλο βάρος και ήξερα και ξέρω ότι πρέπει να είμαι όσο πιο έτοιμη και δυνατή για τέτοιες στιγμές γιατί παίζω για όλους μας»
– Μια σύγκριση Ελλάδας και εξωτερικού στο ποδόσφαιρο γυναικών;
«Είναι χαοτική η διάφορα και διοικητικά και οργανωτικά και σε όλα τα επίπεδα και κυρίως της κοινωνίας το πως αποδέχεται το άθλημα. Όλοι στην Ελλάδα παλεύουμε ο καθένας με τον δικο του τρόπο να αλλάξει αυτό και να φέρουμε το άθλημα εκεί που του αξίζει. Προπονητές , παίκτριες άτομα των διοικήσεων που ξέρω και εγώ προσωπικά κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να κλείσουν την ψαλίδα αυτή. Δίνουν όλοι τις μάχες τους και είμαι σίγουρη ότι θα το κάνουμε. Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει νοοτροπία και να αντιμετωπίσει και να φέρει την αλλαγή. Πρέπει να την φέρει ο καθένας προσωπικά πρώτα ξαι μετά συλλογικά. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει ποδοσφαιρική δύναμη με μεθοδικότητα και πολύ πολύ προσπάθεια»
– Ποιοι είναι οι στόχοι σου ;
«Στόχους πάντα έχω και πάντα θα έχω μέχρι να πεθάνω, αυτό είναι που με πηγαίνει μπροστά και μου δίνει νόημα . Επόμενοι ποδόσφαιρικοι στόχοι είναι να είμαι μέλος μιας μεγάλης ομάδας να πρωταγωνιστούμε παντού σε μεγάλες διοργανώσεις να νιώθω καλά μέσα στο σύνολο και να νιώθω ασφάλεια . Πλάνα υπάρχουν, ελπίζω να πάνε όλα όπως τα θέλει ο Θεός και όπως πρέπει να έρθουν . Όσο αφορά τους προσωπικούς μου στόχους είναι να διαβάζω καθημερινά για να γίνω όσο καλύτερος επαγγελματιας υγείας γίνεται ώστε να είμαι έτοιμη μετά την καριέρα μου να ανοίξω τα γραφεία σε Ελλάδα και Ελβετία που θέλω καθώς και να βρω ένα σωστό άνθρωπο διπλα μου να συμπορευτώ και να με στηρίζει στα όνειρα και στις τρελές μου»
– Όταν φτάσει η ώρα να κλείσεις την καριέρα σου και να κοιτάξεις πίσω, με τι θα ένιωθες γεμάτη;
«Όταν φτάσει η ώρα να κλείσω την καριέρα μου και γενικά τα μάτια μου θέλω να έχω αφήσει κάτι πίσω μου . Κάτι σαν παρακαταθήκη . Κάτι που να βλέπουν να το θυμούνται και να εμπνέονται. Στόχος μου είναι να εμπνέω και να βοηθάω κόσμο . Εύχομαι ο τρόπος ζωής μου να εμπνέει και να δίνει παράδειγμα πάντα μα πάντα να στοχεύουμε στο αδύνατο»
Η διεθνής ποδοσφαιρίστρια πρόσθεσε:
«Το τελευταίο διάστημα ήταν για μένα μήνες που με έκαναν να ωριμάσω και να δυσκολευτώ σε πολλά κομμάτια. Ξέρω ότι ο καθένας δίνει τις μάχες του κρυφά από όλους και όλα . Αν δεν μιλήσουμε όμως και δεν παρακινήσουμε τους γύρω μας δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή και τίποτα θετικό . Κάθε δυσκολία κάθε εμπόδιο σε κάνουν πιο δυνατό και πρέπει να καταλάβουμε ότι οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες σε χτίζουν . Μια παράκληση μου είναι να υπάρχει περισσότερη ενσυναίσθηση και λιγότερο κριτική με περισσότερο αυτοκριτική . Ένα τεράστιο ευχαριστώ στην Εθνική ομάδα , στον διατροφολόγο μου Δημήτρη Αθανασιάδη, στην οικογένεια μου και τους στενούς μου ανθρώπους , στον κύριο Αποστολή Καμπαγιάννη και τέλος στον γιατρό μου Έρβιν Κωστάκη που του χρωστάω πολλά . Ευχαριστώ για την όμορφη συνέντευξη»
Πηγή: football.apexsports.gr
