Δηλώσεις στην εκπομπή «Πάσα στο Γυναικείο Ποδόσφαιρο» στην Digital TV παραχώρησε η πρώην διεθνής αμυντικός, Γεωργία Αντωνίου.
Αναλυτικά όλα όσα είπε:
Για τον λόγο που ξεκίνησες το ποδόσφαιρο: «Η μεγάλη μου αγάπη για το ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα για τον Απόλλωνα. Ο πατέρας μου ήταν για χρόνια ποδοσφαιριστής και στην συνέχεια ο προπονητής στην ακαδημία του Απόλλωνα, έτσι ήταν ένα κίνητρο για εμένα να ξεκινήσω να προπονούμαι με τα αγόρια. Από το 2007 δημιουργήθηκε η Απόλλων Ladies και αγωνιστήκαμε στο Πρωτάθλημα Γυναικών».
Τι είναι αυτό που κράτησες όσα χρόνια έπαιξε ποδόσφαιρο: «Έπαιζα ποδόσφαιρο όλη μου τη ζωή, από μικρή κρατούσα μια μπάλα στα χέρια μου. Το ποδόσφαιρο μπορεί να σου δώσει πάρα πολλά τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. Οι εμπειρίες είναι πάρα πολλές, από τον Απόλλωνα κρατάω το πρώτο πρωτάθλημα που σηκώσαμε το 2008. Η επαφή με ξένες επαγγελματίες παίκτριες ήταν εμπειρία ζωής, ήταν ένας τρόπος να εξελιχθώ ως χαρακτήρας, ωρίμασα από το ποδόσφαιρο».
Πως βλέπεις σήμερα το ποδόσφαιρο Γυναικών: «Αν θυμάμαι καλά όταν ξεκινήσαμε υπήρχαν 13 ομάδες, παίζαμε για το καλύτερο αποτέλεσμα, δεν υπήρχαν φαβορί. Τότε ήταν πιο αγνό το ποδόσφαιρο, παίζαμε για την αγάπη μας για την φανέλα. Τώρα μετά λύπης μου βλέπω πως ενώ υπάρχει πολύ καλό υλικό, δεν υπάρχουν τα κίνητρα γιατί υπάρχει μία ομάδα που είναι φαβορί, και βλέπεις ομάδες να αποχωρούν από το πρωτάθλημα γιατί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Δυστυχώς για μένα αυτό δεν είναι εξέλιξη είναι κατάντια. Το ποδόσφαιρο πρέπει να αναπτύσσεται».
Αν υλοποίησες όλους τους στόχους σου: «Θεωρώ όπως έκλεισα την καριέρα μου γεμάτη, δεν υπάρχει κάτι που δεν το έκανα, έπαιξα και στο Champions League, έπαιξα και στην Εθνική Γυναικών. Έκλεισα την καριέρα μου σε μία ομάδα που μου πρόσφερε μόνο αγάπη, το κλίμα ήταν καταπληκτικό και ένιωσα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να βάλω τέλος, αν και θα ήθελα να πανηγυρίσω κάποιο τίτλο».
Αν μπορούσε η Νέα Σαλαμίνα για ένα τίτλο: «Θα μπορούσε γιατί είχαμε πάρα πολύ καλές παίκτριες, που είχαν πολλή εμπειρία από το γυναικείο ποδόσφαιρο. Νιώθω πάρα πολύ χαρούμενη που έπαιξα ξανά με την Χριστιάνα, την Φιλίππα, και τις άλλες Κύπριες παίκτριες που κάποτε ήμασταν αντίπαλες».
Τι πρέπει να κάνουν οι άλλες ομάδες για να κοντράρουν τον Απόλλωνα: «Αρχικά πρέπει να υπάρχουν σπόνσορες για να μπορούν να φέρουν ξένες παίκτριες. Τότε στον Απόλλωνα είχαν δώσει έμφαση να εξελιχτούν οι Κύπριες παίκτριες για να μπορούν να πλαισιώσουν τις ξένες. Πιστεύω ότι υπάρχει πολύ καλό υλικό στις ομάδες, και αν γίνουν οι κατάλληλες προσθήκες μπορεί να υπάρχει ανταγωνισμός. Θα πρέπει όμως να υπάρχει και ο κανονισμός να παίζουν μέχρι πέντε παίκτριες ξένες στην εντεκάδα έτσι ώστε να υπάρχει ισορροπία και να μην παίζουν μόνο ξένες».
Αν υπάρχει μέλλον στο ποδόσφαιρο γυναικών στην Κύπρο: «Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει γιατί βλέπω πάρα πολλές κοπέλες που αγαπούν αυτό που κάνουν, όμως δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με αυτό το ρυθμό. Πρέπει να το δουν οι αρμόδιοι και να βάλουν κάποια όρια. Από την στιγμή που υπάρχει ομάδα αντρών στην Α’ Κατηγορία, θα πρέπει να υπάρχει και ομάδα γυναικών. Μόνο έτσι θα επιτευχθεί η ισότητα».
Για την Εθνική Γυναικών: «Η Εθνική Γυναικών έχει εξελιχθεί πάρα πολύ, ότι αγωνίζεται σε επίσημες διοργανώσεις είναι μεγάλο σκαλί. Για να συνεχίσει να υπάρχει Εθνική Γυναικών πρέπει να υπάρχει το πρωτάθλημα, για να υπάρχει το πρωτάθλημα πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν κοπέλες που θα κάνουν αυτό που αγαπούν χωρίς να τις εμποδίζει οτιδήποτε. Η Εθνική είναι σε καλό σημείο, έχει δουλευτεί πάρα πολύ. Πιστεύω ότι οι παίκτριες πάνε στην Εθνική γιατί αγαπούν αυτό που κάνουν και είναι τιμή τους να αντιπροσωπεύουν την χώρα τους».
Για την αδερφή της Σταυριάνα: «Είμαι περήφανη για την Σταυριάνα, την θυμάμαι από πέντε χρονών να μας ακόλουθα στα γήπεδα. Έχει δουλέψει πολύ και αγαπά πολύ αυτό που κάνει. Για μένα είναι μια παίκτρια με πολύ καλά στοιχεία απλά δεν πρέπει να επαναπαύεται. Πάντα μετά τους αγώνες συζητούμε και ζητά την γνώμη μου για την απόδοση της».
Για την απόφαση της να σταματήσει: «Ήταν μεγάλη απόφαση για μένα. Η περσινή χρονιά ήταν αρκετά πιεστική σε θέμα δουλειάς και προπόνησης. Σκεφτόμουν τι ήταν πιο σημαντικό, και προτίμησα την επαγγελματική μου αποκατάσταση. Έπαιξε ρόλο και ότι παντρεύτηκα. Ο άντρας μου εξαρχής ήταν δίπλα μου σε όλα. Ήταν δική μου προσωπική απόφαση καθαρά».
