Μικρό κορίτσι στις εξέδρες του «Καμπ Νου», ούτε που το φανταζόταν ότι, κάποτε, αυτό το αχανές γήπεδο θα γέμιζε (και) για χάρη της. Οτι η ζωή της θα γινόταν ντοκιμαντέρ και σειρά παιδικών κόμικ. Η Αλέξια Πουτέγιας -ο «θηλυκός Μέσι»- έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε τη «Χρυσή Μπάλα» δυο φορές. Η επιτυχία της ξεπέρασε τα παιδικά της όνειρα.
Τον περασμένο Ιούλιο, παραμονές του Euro Γυναικών, η ατυχία -ρήξη πρόσθιου χιαστού στο αριστερό γόνατο- της έδειξε το πιο σκληρό της πρόσωπο. Η Αλέξια (Αλέσια) Πουτέγιας παρακολούθησε το σπουδαίο τουρνουά, στο οποίο αναμενόταν να πρωταγωνιστήσει, από το κρεβάτι του πόνου. Θα χάσει και το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν 2022-2023. Είχε προλάβει, όμως, να ξεχωρίσει στο γυναικείο ποδόσφαιρο για μια, ακόμη, χρονιά.
Μέσα στο 2022 οδήγησε την Μπαρτσελόνα στην κατάκτηση του τίτλου στο ισπανικό πρωτάθλημα (με 30 νίκες σε 30 αγώνες), του Κυπέλλου Ισπανίας και του Σούπερ Καπ Ισπανίας. Στο πρωτάθλημα σκόραρε 18 φορές και μοίρασε στις συμπαίκτριές της 15 τελικές πάσες για γκολ. Στο Τσάμπιονς Λιγκ, στο οποίο η «Μπάρτσα» έφτασε μέχρι τον τελικό, σημείωσε 11 τέρματα σε 10 ματς (αναδείχτηκε MVP της διοργάνωσης). Στον προημιτελικό και τον ημιτελικό, στο «Καμπ Νου», την είδαν να σκοράρει (περίπου) 90.000 θεατές. Στο σύνολο κατέγραψε 42 γκολ και 23 ασίστ σε 54 εμφανίσεις της.
Τα κατορθώματά της ήταν αρκετά για να της χαρίσουν τη δεύτερη «Χρυσή Μπάλα» της καριέρας της – την είχε κερδίσει και πέρυσι. Από το 2018, που το βαρύτιμο βραβείο του France Football απονέμεται και σε γυναίκες, καμία άλλη αθλήτρια δεν τιμήθηκε με αυτό δυο φορές. Πριν από λίγους μήνες βραβεύτηκε και από την UEFA ως η καλύτερη παίκτρια της χρονιάς. Επίσης, για δεύτερη φορά.
Στην παιδική της φαντασία δεν υπήρχε άλλος προορισμός, πέρα από το ποδόσφαιρο. Οι αφίσες με τα ινδάλματά της -του Ροναλντίνιο, του Ριβάλντο και του Ινιέστα- κρέμονταν στους τοίχους του δωματίου της για να της υπενθυμίζουν τον στόχο της. Ηταν ερωτευμένη με την μπάλα, αλλά και με την Μπαρτσελόνα. Στις εξέδρες του «Καμπ Νου» πέρασε τις μισές Κυριακές των μικρών της χρόνων, φορώντας μια φανέλα της Μπαρτσελόνα, την οποία έχει φυλαγμένη στην ντουλάπα της σαν ιερό κειμήλιο. Δεν το περίμενε, ασφαλώς, ότι κάποτε το γήπεδο αυτό θα γέμιζε (και) για χάρη της. Ούτε ότι θα ερχόταν ο καιρός που η φανέλα της θα «πουλούσε» περισσότερο από οποιουδήποτε άλλου παίκτη του αγαπημένου της συλλόγου, των ανδρών συμπεριλαμβανομένων.
Δεν φανταζόταν και πολλά ακόμη. Οτι η ζωή της θα γινόταν ντοκιμαντέρ («Alexia: Labor Omnia Vincit») τριών επεισοδίων, στο οποίο θα μιλούσαν για εκείνη, μεταξύ άλλων, ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, ο Τσάβι Ερνάντες, ο Μαρκ-Αντρέ τερ Στέγκεν και ο Ανσού Φατί. Οτι η καριέρα της θα αποτυπωνόταν σε μια σειρά παιδικών κόμικ, με τίτλο «Alexia Superfutbolista». Ή, ότι στο «FIFA 23» θα της έδιναν βαθμολογία υψηλότερη από εκείνες του Λιονέλ Μέσι, του Κριστιάνο Ρονάλντο, του Κιλιάν Εμπαπέ, του Λεβαντόφσκι, του Κέβιν ντε Μπρόινε και κάθε άλλου σούπερ-σταρ των γηπέδων, άνδρα ή γυναίκας.
Στο ποδόσφαιρο τη μύησε ο πατέρας της. Εκείνος την έπαιρνε μαζί του στο γήπεδο. Εκείνος της έμαθε τα πρώτα μυστικά της μπάλας στο χωμάτινο γηπεδάκι που υπήρχε στη γειτονιά τους – ένα προάστιο της Βαρκελώνης. Εκείνος την έγραψε στις ποδοσφαιρικές ακαδημίες της Μπαρτσελόνα το 2005, όταν ήταν 11 ετών. Δυστυχώς, όμως, δεν πρόλαβε να την καμαρώσει στους θριάμβους της. Πέθανε το 2012, μερικές εβδομάδες αφότου η Αλέξια είχε υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με την «Μπάρτσα». Την ίδια χρονιά κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική ομάδα γυναικών της Ισπανίας, με την οποία αγωνίστηκε σε δυο Παγκόσμια Κύπελλα (2015, 2019) και στο Euro του 2017. Εφέτος έγινε η πρώτη γυναίκα που συμπλήρωσε 100 συμμετοχές με τη φανέλα της «φούρια ρόχα».
Στα 28 της (έχει γεννηθεί στις 4 Φεβρουαρίου 1994) η Αλέξια -ο «θηλυκός Μέσι», όπως αποκαλούν οι Καταλανοί την αριστεροπόδαρη χαφ- έχει κατακτήσει έξι πρωταθλήματα και επτά Κύπελλα Ισπανίας, κι έχει παίξει σε τρεις τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ, κερδίζοντας αυτόν της σεζόν 2020-2021. Τα κατορθώματά της την έχουν καταστήσει πρότυπο για χιλιάδες κορίτσια που θέλησαν να της μοιάσουν. Αλλωστε, αυτός είναι και ο σκοπός της, όπως έχει τονίσει η ίδια σε συνέντευξή της στο BBC: «Δεν παίζω για τα χρήματα, αλλά για να αλλάξω το ποδόσφαιρο. Για να αποδείξω ότι σε αυτό το υπέροχο σπορ υπάρχει χώρος για όλους: άνδρες, γυναίκες και για όλες τις φυλές».
Στο Instagram, όπου ποστάρει τακτικά φωτογραφίες από τους αγώνες, τις προπονήσεις, αλλά και την εκτός γηπέδων καθημερινότητά της, την ακολουθούν πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι – νεαρές γυναίκες, ως επί το πλείστον. Δεν τη θαυμάζουν μόνο ως αθλήτρια, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο σχολιάζει στα social media κοινωνικά, ακόμη και πολιτικά θέματα.
Στην αίθουσα του θεάτρου «Σατελέ» στο Παρίσι, όπου το βράδυ της Δευτέρας απονεμήθηκαν οι «Χρυσές Μπάλες» (στους άνδρες την κατέκτησε ο γάλλος φορ της Ρεάλ Μαδρίτης, Καρίμ Μπενζεμά), τη ρώτησαν για την πορεία της αποθεραπείας της. «Πάει καλά, όμως είναι ένα ματς που δεν έχω κερδίσει ακόμη», αποκρίθηκε η πιονέρος του γυναικείου ποδοσφαίρου, καθώς η μητέρα της την παρακολουθούσε δακρυσμένη από τις μπροστινές θέσεις.
Πηγή: Protagon.gr
