Η Ιταλίδα συνάδελφος Ντι Άννα Ζούκα με άθρο της στο Elle Ιταλίας σχολιάζει την ισότητα στο ιταλικό ποδόσφαιρο και διερωτάται γιατί δεν παίζεται το γυναικείο ποδόσφαιρο σε μεγάλα γήπεδα…
Αναλυτικά αναφέρει τα εξής:
Στις 5 Οκτωβρίου 2020 συνέβη κάτι για πρώτη φορά στην Ιταλία, ένα μικρό ορόσημο στην ιστορία, ένα γκολ στην 90′ για την ισότητα των φύλων: ο πρώτος αγώνας Serie A γυναικών πραγματοποιήθηκε στο στάδιο Σαν Σίρο στο Μιλάνο. Ενενήντα τέσσερα χρόνια ύπαρξης και ποτέ ένας γυναικείος αγώνας σε μεγάλο γήπεδο, αν αποκλείσουμε την ανεπίσημη αναμέτρηση μεταξύ Ιταλίας και Σκωτίας το 1974. Δυστυχώς είναι γυναίκες… Μπορούμε να πούμε ότι το 2020 οι γυναίκες της Γιουβέντους και της Μίλαν πήραν την εκδίκηση τους.
Στις εξέδρες, λόγω των περιορισμών του Covid-19, όχι περισσότεροι από 1000 θεατές, αλλά το να πατήσει μια ποδοσφαιρίστρια το γρασίδι του ιστορικού «Μεάτσα» ήταν σημαντικό επίτευγμα αν θεωρήσουμε ότι για τις γυναικείες ποδοσφαιρικές ομάδες οι αγώνες στα μεγάλα στάδια της Ιταλίας τώρα ξεκινούν. Τα πρώτα δύο σημαντικά στάδια ήταν, πέρυσι, το «Αρτέμιο Φράνκι» στη Φλωρεντία και το «Αλίανζ» στο Τορίνο, όπου σχεδόν 40.000 άτομα παρακολούθησαν τον Γιουβέντους-Φιορεντίνα. Αλλά γιατί το γυναικείο ποδόσφαιρο δεν παίζεται πάντα σε μεγάλα γήπεδα;
Το υψηλότερο σημείο προσοχής των μέσων ενημέρωσης στις γυναικείες ομάδες ήταν το 2019 με το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Γαλλία, όταν ο ποδοσφαιρικός αγώνας Ιταλία-Βραζιλία στις 18 Ιουνίου 2019, μεταδόθηκε για πρώτη φορά στο Rai 1. Εκείνο το βράδυ υπήρχαν 6,5 εκατομμύρια θεατές την τηλεόραση, συν και εκείνοι του Sky Sport, μιλάμε για συνολικά περισσότερα από 7 εκατομμύρια άτομα. Από τέτοια γεγονότα είναι σαφές ότι το ενδιαφέρον του κοινού να δει γυναικείους αγώνες αυξάνεται σταδιακά, καθώς και τα έσοδα που συνδέονται με αυτά, ακόμη και αν δεν υπάρχει ακόμη πλήρης οικονομική βιωσιμότητα. Ωστόσο, χάρη στην ανανεωμένη προσοχή, είναι γεγονός ότι οι σύλλογοι της Serie A έχουν αφιερώσει περισσότερη ενέργεια στη δημιουργία ή τη βελτίωση των γυναικείων ομάδων, τόσο πολύ που τελικά το 2019 άνοιξε το ζήτημα του επαγγελματισμού.
Για να είμαστε ειλικρινείς, οι Ιταλίδες ποδοσφαιρίστριες ταξινομούνται ως ερασιτέχνες και, σε αντίθεση με τους άντρες, δεν μπορούν να βασίζονται σε συμβάσεις εργασίας με μηνιαίους μισθούς, ασφαλιστική προστασία, πληρωμές κοινωνικής ασφάλισης κ.λ.π. Παίκτριες όμως η Σάρα Γκάμα, αρχηγός της Γιουβέντους και της Εθνικής Ιταλίας, έχουν δουλειά πλήρους απασχόλησης χωρίς σταθερότητα και εγγυήσεις, χωρίς να λαμβάνουν πραγματικό μισθό, αλλά αποζημιώσεις που μπορούν να ανέλθουν έως και 30.000 ευρώ ακαθάριστο ανά έτος. Επομένως, για να γίνει το οριστικό άλμα στην ποιότητα, πρέπει να αναγνωριστούν ως επαγγελματίες.
Ήδη το 2019 κάτι έχει αλλάξει χάρη σε μια τροποποίηση του νόμου για τον προϋπολογισμό του 2020, που προβλέπει μια τριετή απαλλαγή από εισφορές για εταιρείες που θα προτείνουν επαγγελματικές συμβάσεις σε αθλητές.
View this post on Instagram
Manca poco per riassaporare certe sensazioni ⚪⚫ #Juventus #FinoAllaFine #LiveAhead
Η Σάρα Γκάμα είχε σχολιάσει στο twitter: «Είναι η αρχή ενός αγώνα που πρέπει να παιχτεί με νέες συμμετοχές για να κερδιθεί; Ναι. Είναι στις Ομοσπονδίες που αποφασίζεται το στάτους των αθλητών και έτσι θα είναι στην Ιταλική Ομοσπονδία, όπου θα συζητήσουμε μαζί με το σύλλογό μας. Ας βρούμε μαζί τον καλύτερο τρόπο για έναν στόχο που είναι πιο κοντά σήμερα». Τον περασμένο Ιούνιο, ο Γκαμπριέλ Γκραβίνα, πρόεδρος της Ομοσπονδίας, ανακοίνωσε την επίσημη έναρξη του έργου που θα οδηγήσει τις παίκτριες να γίνουν επαγγελματίες ξεκινώντας από τη σεζόν 2022/23.
Σε άλλα μέρη του κόσμου, οι διαφορές στο ποδόσφαιρο ανδρών και γυναικών δεν υπάρχουν. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας ποδοσφαίρου της Βραζιλίας ανακοίνωσε τον Σεπτέμβριο ότι οι παίκτες της εθνικής του ομάδας θα πληρώνονται σαν άντρες, όπως στην Αγγλία, τη Νορβηγία, τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία. Οι γυναίκες κατέχουν επίσης άλλους τομείς που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο.
Συνεπώς, είναι η Ιταλία πιο κοντά στο να επιτρέπει στις γυναίκες να συμμετέχουν στο Σαν Σίρο και άλλα μεγάλα γήπεδα; Θα χρειαστεί χρόνος, αλλά υπάρχει κάτι που κινείται πραγματικά για να επιτρέψει σε όλα τα κορίτσια που αγαπούν αυτό το άθλημα να το κάνουν μια δουλειά όπως είναι για τους άνδρες.
Όπως δήλωσε η Σάρα Γκάμα σε μια συνέντευξη της: «Η αγάπη για αυτό το άθλημα είναι έμφυτη. Ξεκίνησα στην ηλικία των 7 ετών, κανείς δεν με ώθησε στην οικογένεια. Έπαιζα στην αυλή με φίλους και κάποιοι από αυτούς, βλέποντας ότι τα πήγαινα καλά, με έβαλαν στην μικτή ομάδα τους. Στα 12 μπήκα στην πρώτη γυναικεία ομάδα και όλα ξεκίνησαν από εκεί. Τα παιδιά από τη φύση τους δεν κάνουν διακρίσεις λόγω φύλου ή οποιουδήποτε άλλου είδους, τα στερεότυπα τα βάζουν στο κεφάλι τους οι γονείς».
