Η FIFA προσπαθεί να μειώσει τους τραυματισμούς των χιαστών στο ποδόσφαιρο γυναικών -αφού περισσότερες από 25 ποδοσφαιρίστριες σε κορυφαίες διοργανώσεις σε όλο τον κόσμο έπαθαν ρήξη χιαστών τον περασμένο χρόνο- αλλά η αρχική έρευνα δείχνει ένα «πλήθος» από τομείς που πρέπει να αντιμετωπιστούν έναντι «μίας ή δύο» βελτιώσεων που θα το λύσουν.
Οι αστέρες της πρώτης κατηγορίας ποδοσφαίρου της Αγγλίας (WSL) Λία Γουίλιαμσον, Μπεθ Μιντ, Βιβιάν Μίντεμα, Λόρα Γουινρόιθερ και η Αυστραλή επιθετικός Κία Σάιμον είναι μόνο μερικές παίκτριες που επηρεάστηκαν από το… τρομερό ακρωνύμιο με τα τρία γράμματα (ACL) τους τελευταίους 12 μήνες. Αντιμετωπίζουν μια μέση περίοδο ανάρρωσης μεταξύ οκτώ και 12 μηνών, με αποτέλεσμα πολλές από αυτές να χάσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.
Παίκτριες, οπαδοί, σύλλογοι και εθνικές ομάδες έχουν καλέσει τη FIFA για απαντήσεις σχετικά με το πώς να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος και να εφαρμοστούν προγράμματα πρόληψης, καθώς οι αριθμοί συνεχίζουν να συσσωρεύονται. Ωστόσο, δεν πρόκειται για ένα νέο ζήτημα και σύμφωνα με έρευνα οι γυναίκες ποδοσφαιρίστριες έχουν δύο έως έξι φορές περισσότερες πιθανότητες να υποστούν ρήξη χιαστού από τους άνδρες συναδέλφους τους.
Όμως η απάντηση που προκύπτει, μετά από περισσότερα από 20 χρόνια ερευνών που δεν κατάφεραν να μειώσουν τον επιπολασμό των τραυματισμών του ACL στις αθλήτριες, εξετάζει αντίθετα τον ρόλο που παίζει το φύλο. Η FIFA επιδιώκει να αντιμετωπίσει μέρος του προβλήματος του φύλου στο παιχνίδι, διεξάγοντας τη δική της έρευνα που επικεντρώνεται στην υγεία και την απόδοση των γυναικών παικτριών.
Μιλώντας στο Optus Sport, η επικεφαλής της FIFA για το γυναικείο ποδόσφαιρο Σαράι Μπέρμαν είπε ότι το διοικητικό όργανο διεξήγαγε ένα ερευνητικό πρόγραμμα τους τελευταίους 18 μήνες για να αντιμετωπίσει το ερευνητικό κενό και οι τραυματισμοί του ACL ήταν μέρος του.
«Λοιπόν η FIFA έχει αυτό που ονομάζουμε πρόγραμμα γυναικείας υγείας. Στην πραγματικότητα είναι κάτι πάνω στο οποίο δουλεύουμε τους τελευταίους 18 μήνες λίγο παρασκηνιακά, αλλά παρ’ όλα αυτά, είχαμε μερικούς από τους καλύτερους ερευνητές στον κόσμο στον τομέα της γυναικείας υγείας και ειδικότερα γύρω από τη βιολογία και τη φυσιολογία των γυναικών.
Ο τρόπος με τον οποίο προπονούνται οι γυναίκες ποδοσφαιρίστριες σήμερα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στα δεδομένα και την ιστορία του ανδρικού παιχνιδιού. Έτσι, ο στόχος αυτού του προγράμματος είναι να εξετάσουμε πραγματικά τις γυναίκες παίκτριες ως γυναίκες και να διασφαλίσουμε ότι η ανάπτυξή τους και η υποστήριξη που τους παρέχουμε γύρω τους είναι ειδικά γι’ αυτές.
Αυτό που είναι ενδιαφέρον για μένα, μερικά από τα πρώτα αποτελέσματα αυτού του προγράμματος είναι ότι στην πραγματικότητα είναι μια πληθώρα τομέων που επηρεάζουν το ACL. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι ένα ή δύο πράγματα που μπορούμε να τροποποιήσουμε, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά πράγματα γύρω από έναν παίκτη που πρέπει να εξετάσουμε για να μειώσουμε τη συχνότητα εμφάνισης των ACL».
Ένα από τα ερευνητικά προγράμματα της FIFA ξεκίνησε στα τέλη του 2021 και περιλαμβάνει ένα αυστραλιανό πανεπιστήμιο, προσφέροντας ένα πλήρως χρηματοδοτούμενο διδακτορικό πρόγραμμα για τη γεφύρωση του γνωστικού κενού στην επιστήμη του γυναικείου αθλητισμού. Η διοργανώτρια Αρχή συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο Western Sydney και την Orreco -μια ιρλανδική βιοαναλυτική εταιρεία που εξετάζει την εφαρμοσμένη φυσιολογία, τη βιοστατιστική και τη γνωστική πληροφορική για την πρόληψη των τραυματισμών και τη διατήρηση της κορυφαίας απόδοσης- για την υλοποίηση του έργου.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι η απάντηση δεν είναι απλή, οπότε θα χρειαστούν πολλαπλές μελέτες και έρευνες. Δύο πράγματα μπορούν να συμφωνηθούν παγκοσμίως, οι γυναίκες έχουν δύο έως οκτώ φορές περισσότερες πιθανότητες να υποστούν ρήξη χιαστού από τους άνδρες συναδέλφους τους, όταν το ποδόσφαιρο αφήνεται εκτός εξίσωσης, και μια πολύπλευρη προσέγγιση πρόληψης είναι το κλειδί.
Η απάντηση ως προς το πώς θα διορθωθεί είναι εκεί που η έρευνα διαφέρει και γίνεται περίπλοκη. Στη δεκαετία του 1990 αντλήθηκαν χρήματα για την έρευνα των τραυματισμών του χιαστού συνδέσμου ως αποτέλεσμα μιας μελέτης του NCAA. Έκτοτε τα βιολογικά χαρακτηριστικά του γυναικείου σώματος ήταν η κύρια απάντηση πίσω από το γιατί ο επιπολασμός είναι υψηλότερος στις γυναίκες.
Η γυναικεία λεκάνη είναι φαρδύτερη, γεγονός που ασκεί μεγαλύτερη πίεση στους μαλακούς ιστούς του γόνατος. Οι γυναίκες έχουν συνήθως λιγότερη μυϊκή μάζα γύρω από τα γόνατά τους από ό,τι οι άνδρες, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει αστάθεια, καθώς τείνουν να είναι “κυρίαρχες των τετρακέφαλων” και η χαμηλότερη δύναμη των οπίσθιων μηριαίων μπορεί να επηρεάσει τον έλεγχο του γόνατος. Οι γυναίκες έχουν στενότερο αυλάκι που διαπερνά ο ACL στο μηριαίο οστό, έχουν μικρότερο ACL και είναι πιο πιθανό να προσγειωθούν με ίσια πόδια μετά από άλμα. Αυτό οδήγησε ορισμένους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες είναι επιρρεπείς στο να σχίζουν τους χιαστούς τους με διαφορετικό τρόπο από ό,τι οι άνδρες.
Μια μελέτη του Πανεπιστημίου Duke του 2018, ωστόσο, διαπίστωσε ότι και τα δύο φύλα σχίζουν τους χιαστούς συνδέσμους τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με τις ρήξεις χωρίς επαφή να είναι πιο συχνές. Αυτό οδήγησε επίσης στην ανάπτυξη και εφαρμογή του προγράμματος 11+ της FIFA και άλλων προγραμμάτων πρόληψης από συλλόγους και εθνικές ομάδες σε όλο τον κόσμο για την αντιμετώπιση της βιολογικής προδιάθεσης των γυναικών για τον τραυματισμό.
Μια άλλη απάντηση που οδηγεί τη συζήτηση είναι η επίδραση των γυναικείων ορμονών. Αφού ανέπτυξε το πρόγραμμα prep-to-play, το 2021 το AFL άντλησε χρήματα για την έρευνα της επίδρασης που έχουν ο έμμηνος κύκλος και οι ορμόνες στις αθλήτριες, ως αποτέλεσμα του ερευνητικού κενού. Τα αποτελέσματα δεν είναι ακόμη πειστικά, αλλά η έρευνα διαπίστωσε ότι η ορμόνη ρελαξίνη – μια ορμόνη που στοχεύει τους ιστούς και φθείρει (και εμποδίζει τη δημιουργία νέου) κολλαγόνου – συνδέεται έντονα με τους γυναικείους χιαστούς και αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει στους χιαστούς των ανδρών.
Στη συνέχεια, άλλες μελέτες έδειξαν συσχέτιση μεταξύ των υψηλών επιπέδων ρελαξίνης και των τραυματισμών του ACL. Το γεγονός ότι τα ποδοσφαιρικά παπούτσια σχεδιάζονται για άνδρες παίκτες και βασίζονται σε αυτούς, αναφέρθηκε ως ένα άλλο πράγμα που δεν βοηθάει το πρόβλημα από μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στα τέλη του περασμένου έτους στο περιοδικό Sports Engineering, στην οποία συνέβαλε η αρχηγός της Αγγλία.
Οι βιολογικές ανησυχίες διατυπώθηκαν από την ομάδα των ιατρών και του γυναικείου προσωπικού της ελίτ επισημαίνοντας την ανάγκη να προσαρμοστούν – και η υπόλοιπη τεχνολογία του παιχνιδιού – στις ανάγκες των γυναικών παικτριών. Καθώς τα παπούτσια αποτυγχάνουν να λάβουν υπόψη τους τα διαφορετικά σχήματα των γυναικείων ποδιών, τις φτέρνες και τις καμάρες και το γεγονός ότι κινούνται και τρέχουν επίσης με διαφορετικό τρόπο όταν σχεδιάζονται με βάση τα ανδρικά πόδια, την κίνηση και την έλξη.
Η λιγότερο δημοφιλής επιλογή, και πιθανότατα πιο δαπανηρή, που αναδύεται μετά από περισσότερα από 20 χρόνια έρευνας που δεν κατάφερε να μειώσει τον επιπολασμό των τραυματισμών ACL στις αθλήτριες, εξετάζει αντ’ αυτού τον ρόλο που παίζει το φύλο. Η γενική γραμματέας της FIFA Fatma Samoura δήλωσε ότι η έρευνα του οργανισμού για το ποδόσφαιρο γυναικών, η οποία εξέτασε τον τρόπο πρόληψης των τραυματισμών ACL στο γυναικείο παιχνίδι, εξετάζει κάθε δυνατό τρόπο για την αντιμετώπιση του χάσματος μεταξύ των δύο φύλων στην αθλητική επιστήμη.
«Είδαμε έναν πολύ υψηλότερο προϋπολογισμό, 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια να επενδύονται στο γυναικείο ποδόσφαιρο [από τη Γαλλία]», δήλωσε η ίδια στην Optus Sport. «Έχουν ανατεθεί πολλές μελέτες σχετικά με την υγεία των γυναικών. Ξεκινάμε μια μαζική διαβούλευση με εμπειρογνώμονες στη γενετική και την ιατρική σχετικά και με αυτούς τους τραυματισμούς ACL για το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών. Μια μελέτη του 2021 στο British Journal of Sports Medicine κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, δεδομένου ότι οι τακτικές πρόληψης που βασίζονται σε βιολογικές διαφορές δεν είχαν μειώσει τη διαφορά μεταξύ των τραυματισμών στα δύο φύλα, η έρευνα μέσα από την οπτική του φύλου θα μπορούσε να οδηγήσει σε απαντήσεις και να ενημερώσει τις προσεγγίσεις για την πρόληψη και τη θεραπεία.
Αυτό θα σήμαινε την εξέταση των έμφυλων παραγόντων εξωτερικά στις δραστηριότητες πριν από τον αθλητισμό, την προπόνηση, τον αγώνα, την έρευνα και το περιβάλλον αποκατάστασης και την εξέταση των κοινωνικών κατασκευών που πιθανότατα επηρέαζαν πολλούς από τους παράγοντες κινδύνου που θεωρούνται βιολογικά χαρακτηριστικά στις αθλήτριες, σύμφωνα με την εργασία της Dr. Joanne L Parsons “Anterior cruciate ligament injury: towards a gendered environmental approach” (Τραυματισμός του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου: προς μια έμφυλη περιβαλλοντική προσέγγιση). Σκεφτείτε ότι τα νεαρά κορίτσια που αθλούνται λιγότερο από τα αγόρια μεγαλώνοντας συμβάλλουν στις διαφορές προσγείωσης και στους λιγότερους μυς γύρω από το γόνατο»
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αξιολογείται το πόσο άνισοι μπορεί να είναι οι αγωνιστικοί χώροι μεταξύ των δύο φύλων και ότι αντιμετωπίζονται σε όλη τη διαδρομή από τη βάση μέχρι τα επίπεδα της ελίτ. Σε επαγγελματικό επίπεδο, για κορυφαίες διοργανώσεις όπως το WSL, το NWSL, η Liga F και η Division 1 Féminine, αυτό σημαίνει ότι εξετάζονται πολλά πράγματα – το μέγεθος της ομάδας, η διάρκεια του πρωταθλήματος, η διάρκεια της προετοιμασίας, τα διεθνή παράθυρα, οι επενδύσεις, η πρόσβαση των παικτριών στο ιατρικό προσωπικό και η ποιότητα των εγκαταστάσεων παιχνιδιού και προπόνησης για την αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου.
Η αντιστοίχιση του πλαισίου των έμφυλων ανισοτήτων στο παιχνίδι – σε όλα τα επίπεδα – με τους αναγνωρισμένους βιολογικούς παράγοντες κινδύνου που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και η κάλυψη του ερευνητικού κενού μπορεί να βοηθήσει στην παροχή μιας απάντησης και στη διαμόρφωση προσεγγίσεων πρόληψης από την πρώτη ημέρα.
Πηγή: gazzetta.gr
