«Ένιωσα πως πλέον δεν μπορούσα να είμαι η παίκτρια που θέλω να είμαι». Μέσα σε μερικές λέξεις η Μάνα Ιγουαμπούτσι περιέκλεισε, φυσικά καλύτερα από τον καθένα, τους λόγους του πρόωρου «αντίο» της. Μόλις στα 30 της, η απόφασή της να αποσυρθεί από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ξάφνιασε πολλούς λάτρεις του παιχνιδιού των γυναικών, ειδικά στην πατρίδα της. Άλλωστε, στην Ιαπωνία η Ιγουαμπούτσι είναι πλέον κάτι παραπάνω από ποδοσφαιρίστρια. Είναι ένα από τα πρόσωπα του ίδιου του ποδοσφαίρου γυναικών.
Φάνηκε από την πρώτη της στιγμή αυτό, πως είναι προορισμένη να αφήσει τη δική της σφραγίδα στο γήπεδο. Μικρό κορίτσι ήταν, μόλις 14 ετών (!), όταν έκανε το επαγγελματικό της ντεμπούτο, φορώντας της φανέλα της ομάδας που την ανέδειξε, της Τόκιο Βέρντι Μπελέζα. Δεν μπορεί να είσαι κάποια… τυχαία για να σε εμπιστευτούν σε αυτή την ηλικία. Όπως τυχαία δεν ήταν και η πορεία της καριέρας της. Μάλλον κορυφαία.
Στα 19 της έκανε το άλμα και από το Τόκιο προσγειώθηκε στο Χόφενχαϊμ και από εκεί στην πανίσχυρη Μπάγερν Μονάχου. Μια ξαφνική επιστροφή στην Ιαπωνία και την Κόμπε Λεονέσα, για να αγωνιστεί ξανά υπό τις οδηγίες του μέντορά της, Τακέο Ματσούντα, κι έπειτα στον κόσμο της Women’s Super League για λογαριασμό των Άστον Βίλα, Άρσεναλ και Τότεναμ.
Κανένας σύλλογος βέβαια δεν θα μπορούσε να χωρέσει για εκείνη στην ίδια πρόταση με την εθνική ομάδα. Τι κι αν ήταν μόλις 18; Η Ιγουαμπούτσι, παίζοντας σε όλα τα παιχνίδια εκτός από τον ημιτελικό, συνέβαλε τα μέγιστα ως super-sub στον ιστορικότερο τίτλο του ιαπωνικού ποδοσφαίρου έως σήμερα. Έβαλε κι αυτή το λιθαράκι της στην, πέραν οποιασδήποτε πρόβλεψης, κατάκτηση του Μουντιάλ του 2011.
Η τροπαιοθήκη της υπερχαρισματικής μεσοεπιθετικού γέμισε μέσα σε 16 χρόνια με τίτλους και διακρίσεις. Όπως και η ίδια φρόντισε να γεμίσει τα μυαλά όσων την παρακολούθησαν με μοναδικές εικόνες και αναμνήσεις. Το «Μαναντόνα», βγαλμένο από το μικρό της όνομα, δεν της το κόλλησαν τυχαία. Τα πόδια της ήταν ικανά να μαγέψουν με την μπάλα, να ντριμπλάρουν με τρόπο εντυπωσιακό και να βασανίσουν τις δύσμοιρες αντιπάλους της. Μόλις 156 εκατοστά ύψους και ένα λεπτό και όχι ιδιαίτερα δυνατό σώμα. Μα ντρίμπλα, τέλεια χτυπήματα της μπάλας, vision πάνω στο χορτάρι, η Μάνα τα είχε όλα.
Το ταλέντο της ήταν μοναδικό και βαρύ. Τόσο βαρύ ωστόσο, που οι αστράγαλοί της δεν το… άντεξαν. Την απογοήτευσαν, λύγισαν κι έσπασαν κι αυτοί από τις πάμπολλες διαδοχικές προσποιήσεις, τις αλλαγές ταχύτητας. Ταλαιπωρήθηκε σε τεράστιο βαθμό από τραυματισμούς, ακριβώς γιατί τα πόδια της δεν μπόρεσαν να αντέξουν για πάντα όσα τρομερά το μυαλό της σκαρφιζόταν.
Εξέλιξη που οδήγησε σε αυτό το πρόωρο «αντίο», στη δυσκολότερη απόφαση της ζωής της. «Στο τέλος δεν μπορούσα να ευχαριστηθώ το ποδόσφαιρο, ένιωθα τεράστια πίεση, οπότε έπρεπε να εξετάσω τις επιλογές μου. Αλλά τώρα είναι η καλύτερη στιγμή. Φυσικά στεναχωριέμαι αλλά δεν το μετανιώνω. Ήταν χαρά μου να παίξω το παιχνίδι που αγαπώ εν μέσω όλης αυτής της υποστήριξης», είπε στην ανακοίνωση της απόσυρσής της.
Χαρά δική της και χαρά όλων όσων είχαν την τύχη να την παρακολουθήσουν, ειδικά των αμέτρητων κοριτσιών που ενέπνευσε. Και μπορεί κι αυτά να ξαφνιάστηκαν με την επιλογή της, όμως το μυστικό κρύβεται στα δικά της λόγια, στη δική μας πρώτη πρόταση. Η Μάνα Ιγουαμπούτσι αποχαιρέτησε νωρίς την μπάλα, μα είναι δεδομένο πως όχι απλά δεν θα την ξεχάσουν, αλλά δεδομένα θα τη θυμούνται ως την εντυπωσιακή και μοναδική παίκτρια που πάντα ήθελε να είναι.
Πηγή: gazzetta.gr
